O gece bir sır düştü okyanusa, sır çarptı kayalıklara, kayalık ezdi büsbütün her şeyi ve sonra her şey esrarengiz bir şekilde başladı.
O gece zihninden tüm benliği bir kalemle silip atıldı, ne geçmişine dair ne de kendisine dair hiçbir şey hatırlamı...
#Linah Rocio& The lighthearted, Love letter. (Instagram'da paylaşmıştım hatırlarsanız :) #Feridün Düzağaç, Alev alev. #Mor ve Ötesi, Bir derdim var. (Canlı Senfonik)
Sınır: 70 vote 700 Yorum.
Merhaba, uzun bir aradan sonra size upuzun, dopdolu bir bölümle geldim. Sınav kargaşası içinde bu kadar uzun bir bölüm yazmak inanın zor oldu ama siz buna değersiniz, lütfen oy ve yorum bırakmayı unutmayın.✨
Hoşunuza giden kısımlara ve buraya 🗝️ bırakmayı unutmayın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Berfu'nun güncesinden;
18 Kasım 2017 Cumartesi, 03.56| İstanbul.
...Zaman tüneline birikmiş tüm acılarım kalbimin orta yerinde dayanması oldukça zor bir yangın düşürdü, içim bir yanardağ gibi katlanarak yanarken dudaklarımdaki tebessüm hiçbir zaman solmadı, buna izin vermedim. Hep mutlu göründüm, hep... Çünkü öyle olması gerekiyordu, ben Berfu'ydum söylenenlere göre ben güçlüymüşüm ağlamak bana yakışmazmış halbuki benim gülüşümden akan soyut gözyaşları vardı, bunu kimse görmedi olsun görmesinler, buna da alışığım.
Tüm bunlar bir yana ben... Ben çok özlüyorum sevgili günlük, bu özlem denilen şey zamanla hep mi hararetlenir? Bazı geceler yatağımda sancıyla kıvranırken bu hissi içimden atabilmek adına yalvarıyorum gökteki İlah'a ama geçmiyor, birazcık bile geçmiyor... Ona kavuşma hayalini bile kurmuyorum çünkü artık onunla imkansızdık,
Gökyüzünde kavuşmak isteyip de kavuşmayan bulutlar ve yıldızlar gibi...
❄️
Ruhumun soğuk sularından bataklığa devrilen koyu bir acının yankıları tüm okyanusun duvarlarına çarpıyordu, boğuluyordum en dipte ama ellerimi tutan yoktu, nerede olduğumu, buraya nasıl geldiğimi bilmiyordum ve ben bilmediklerimin günahından asılıp azaplar içerisinde yanıyordum, kendi içimde yanıyordum. Günler veyahut haftalar yangını söndürmüyor aksine üzerine benzin döküyordu çünkü zaman geçtikçe bilinmezlik artarak beni çıkmaza sürüklüyordu.
