Rivayetler Mahzeni.

4.BÖLÜM: "İçe Dökülen Nehir."

Multimedya;

#Ludovico Einaudi, Experience

#NF- Real

Herkese merhaba, biliyorum geç döndüm ama bilerek değildi, telefonum ve bilgisayarım bozuldu ve ben de bundan ötürü yazamadım. Telefonum gelir gelmez yazdım yeni bölümü. Uçurum'cular beni linç etmeden duyuru bırakayım şuraya, bölümü yarıladım sayılır yakın bir zamanda gelecek. Sizi seviyorum.

Ve de gece tam 00.00 olduğunda bana doğum günü mesajı atan okuyucularım... Size minnettarım, ne kadar mutlu olduğumu anlatamam... İyi ki varsınız.💞

Sınır: 20 vote 30 yorum.

Hoşunuza giden kısımlara ve buraya 🗝 unutmayalım.

4. BÖLÜM: "İÇE DÖKÜLEN NEHİR."

Karanlık bir okyanusun en dibine gömülmüş ruhum, kaybolmuş benliğim. Zihnimin içine sızan tuzlu bir acı, kafamın içindeki tüm her şeyi yakmış, sonsuz bir zemheri mateminin içine düşürmüştü beni. Ellerimi uzatsam, dokunabilir miydim kül olmuş gökyüzüme? Ağlasam, hissedebilir miydim eski kahkahalarımın anısını?

Gözlerimin kıyısına düşmüş bir sahnenin ışıkları zihnimin içinde tek tek yanmaya başladığında bilinmez bir zamanın içine haps oldum. Rezzan hanımın odasından çıkalı birkaç dakika oluyordu, kendimi odadan dışarıya attığımda geçmişin üzerime devrildiğini hissediyordum. Sessizce cam kenarına geçip durdum öylece, Uraz ortalıkta görünmüyordu bunu umursamadan ayakta dikilmeye devam ettim.

Ben tıpkı bir balerin gibi dans etmiştim.

Boşluğa çakılmış gözlerimi bacaklarıma indirdim, kaç kez eşsiz bir ritimle ruhumun parmak uçlarında durmuştum? Rezzan hanım kızının bir balerin olduğunu ve tıpkı onun gibi dans ettiğimi söylemişti bu da yetmezmiş kızının dans okulunun telefon numarasını vermiş muhakkak dans okuluyla görüşmemi istemişti. Avuçlarımın arasında tuttuğum kağıdı cebime koydum, dans okuluyla görüşmeyi sahiden çok istiyordum. Ya ben Rezzan Hanım'ın dediği gibi geçmişimde bir balerinsem o zaman ne yapardım? "Bitti mi görüşmen?" Diye sordu ardımdaki kalın ses, belli etmesem de irkildim.

"Bitti," diyebildim kısaca. Uraz kaşlarını çatmış yüz ifademi incelerken yanağımın iç etini küçük küçük ısırdım. "Rezzan Hanım bana ne hatırladığım ile ilgili sorular sordu, ben de ona içimde sonsuz bir dans sevgisinin olduğunu söyledim..." Diye mırıldandım, Uraz iç geçirmemi fırsat bilerek, "Apaçi dansı falan mı yaptın lan kadına?" Diye sordu çabucak. "Seni kesin kovdu, haklı kadın sana kim tahammül eder ki?" Gözlerimi devirdim. "Kafanı klozet deliğine sokmak istiyorum," diye homurdandım. "İki dakika insan gibi dinlesen ne demek istediğimi anlayacaksın." Suratıma tip tip baktı, bir kez daha göz devirdim. "Ee," dedi bıkkın bir tonda. "Ne oldu sonra? Beraber kolbastı mı oynadınız?"

"Dans ettim, içimden geldiği gibi. Rezzan Hanım ben dans ettikten sonra kızı gibi dans ettiğimi söyledi, işin tuhaf tarafı ne biliyor musun? Rezzan Hanım'ın kızı bir balerinmiş... Ve ben onun gibi dans ettim." Diye mırıldandım, Uraz'ın alaylı yüz ifadesi bir an da silindi. Sert çehresi bana bir duvar gibi baktığında dudağımı ısırdım, "Yok artık," dedi sivri bir dille. "Bir de dans işi mi çıktı başımıza?"

"Odun musun nesin sen ya," diye homurdandım. "Ben sana ne diyorum, sen bana ne diyorsun? Ya ben hafızamı kaybetmeden önce bir balerinsem ve hâlâ onun izlerini taşıyorsam? Daha da önemlisi, ya bu dansım bana geçmişi hatırlatırsa?" Sesimden dökülen o ince heves, umut kırıntıları Uraz'ın gözlerinde parçalanmıştı. "Tam olarak benden ne istiyorsun isimsiz?" Diye sordu düz bir sesle, gözlerimi ona sabitledim. "Rezzan Hanım kızının dans okulunun telefon numarasını verdi, beni o dans okuluna götür gerisini ben hallederim." Diye mırıldandım.