O gece bir sır düştü okyanusa, sır çarptı kayalıklara, kayalık ezdi büsbütün her şeyi ve sonra her şey esrarengiz bir şekilde başladı.
O gece zihninden tüm benliği bir kalemle silip atıldı, ne geçmişine dair ne de kendisine dair hiçbir şey hatırlamı...
Merhabalarrr^^ Keyifler nasıl? Umarım iyidir ve yine umarım bu bölüm size iyi gelir. Keyifli okumalar!❤️🩹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Nilüfer, Caddelerde Rüzgar. #Anıl Emre Daldal, S. #Çağan Şengül, Bir deli Hasret. #Neşe Karaböcek, seni özledim. #Danail Getz, An Unfinished life. #Xxxtentacion, Revenge.
Akıl daima çakılsız, dümdüz yolları, masmavi gökyüzünü, rengarenk ışıkları, ruhun duvarlarının boyasını kaldırmayacak ve en önemlisi canını iğne ucu kadar yakmayacak şeyleri tercih ederdi. Stabil kararları vardı, kendinden emindi asla düşmeye yer vermezdi ama duyguları yoktu sadece mantıksal doğrular vardı fazlası yoktu.
Kalp ise tam tersiydi. Her an duygu değişimi yaşardı, canını ne yakar, ne yakmaz diye düşünmez küçük bir çocuk gibi akılsızca davranırdı, eline verilen şekere aldanıp bir yokuştan çıkmaya çalışırdı. Yaralanırdı, o kadar çok yaralanırdı ki öldüğünü sanırdı ama yine de bildiğini okurdu. Gözyaşları bir nehir doldurmasına rağmen vazgeçmezdi.
İnsan vücudundaki en arsız organ kalpti, en güçlüsü ise akıldı.
Bu yüzden akıl ve kalp aynı masaya oturduğunda zaferle kalkan hep akıl olurdu.
Ve ne gariptir ki, insanoğlu bu ikisi arasındaki farkı çok net bilmesine rağmen aklından vazgeçer, kalbine sımsıkı tutunurdu.
Sahneden, Uraz'dan koşarak kaçmıştım, onunla yüz yüze gelmek beni çökertiyordu ve ben artık çöküş yaşamak istemiyordum. Kulise gidip üzerimdekileri çıkarmadan dışarıya çıktığımda Uraz'ın peşimden geldiğini biliyordum hatta arkamdan bile sesleniyordu.
