O gece bir sır düştü okyanusa, sır çarptı kayalıklara, kayalık ezdi büsbütün her şeyi ve sonra her şey esrarengiz bir şekilde başladı.
O gece zihninden tüm benliği bir kalemle silip atıldı, ne geçmişine dair ne de kendisine dair hiçbir şey hatırlamı...
#Evanescence, My Immortal. #Racheal Yamagata, Over and Over.
Selaaam, çok bekletmeden geldim sanki :') Bu bölümü yayımladıktan hemen sonra Uçurumcular beni linçlemeden ona yeni bölüm yazmaya gideceğim. Umarım sevdiğiniz bir bölüm olmuştur, keyifli okumalar. ^^
Sınır: 25 vote 70 Yorum.
Hoşunuza giden kısımlara ve buraya 🗝 unutmayın.
9. BÖLÜM: "Yaraların Çarptığı Sert Kapılar."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yüreğin kapıları kilitlendiyse korkmayın, kilitlenen kapının anahtarı er ya da geç sahibiyle dönecektir.
Omurganız çöktüyse canınız acımasın, sizi dik tutacak desteğiniz sizi iyileştirecektir.
Bilekleriniz yaralıysa ağlamayın, yara bandını yapıştıracak adam kanayan dizleriyle gelecektir.
Ve kırılmışsanız acılarınıza sırtınızı dönmeyin acılarınızdır sizi, siz yapan eğer ki acılarınıza sırtınızı dönersiniz kendinizi kaybeder sonsuza dek bulamazsınız.
Karanlık bir boşluğun içine çakılmış ruhumun mağarasına sığınmış acılı feryat kalbimin odalarında yankılanıyordu, nefes alamadığımı hissediyordum ama aslında nefes alıyordum. Öldüğümü sanıyordum ama dipdiri yaşıyordum. Yabancı bir el karanlık duvarımın üzerine parlak bir jiletle çizik atarken bedenim yoğun bir işkenceye maruz kalmış gibiydi. "Berfu," diyordu bir sesle telaşla. "Berfu! Aç gözünü."
Dudaklarımdan kesik bir inleme döküldü, gözümü zoraki bir biçimde açarken birisin bileklerime dokunduğunu hissediyordum. Harelerim etrafı olağan bir bulanıklıkla görürken bileklerimdeki sıkı hissiyat kendisini bir boşluğa bıraktı. "Uraz," diye fısıldadım kuru bir sesle.
"Buradayım," dedi nefes nefese. "İyi misin?"
Başımı salladım.
Uraz hızla tepemden kalkarak Duru'nun odasına koştu, yüzümü yerden kaldırıp ayağa kalkmaya çalıştığımda başım şiddetli bir biçimde dönüyordu. Uraz, Duru'yu hızla silkeledi resmen bağırarak uyanmasını söyledi, ona bir şey olduğunu sanmış olacaktı ki eli ayağı birbirine dolanmıştı. Duru sızlanarak bir ses çıkardığında Uraz ellerini saçlarına daldırarak rahat ama gergin bir soluk aldı, Duru'nun uyanık olduğundan emin olduktan sonra hızla Kerem ve Anıl'ın odasına girdi onları uyandırmaya çalıştı. Yerden yoğun bir ağrı ile kalkmaya çalışırken Duru'nun gözleri bana çarptı. "Berfu!" Diye çığlık attı beni yerde görürken.
Yüzümü ekşiterek ayağa bir miktar kalkmaya çalıştığımda Duru çoktan sendeleyerek bana doğru koşmaya başlamıştı bile, beni ellerimden tutup yerden kaldırdığında Uraz, Kerem ve Anıl odadan çabucak çıktı. "Ne olmuş lan burada?" Diye kükredi Uraz bir an da. "Evin anasını sikmişler biz nasıl uyanamadık?"
