BARTENDER

(63) Yine Bir Sır (63)

13.11.2022 Pazar - 19.14

Baek Hyun sessizce evin kapısını açıp içeri girerken derin bir nefes aldı. Doğru mu yapmıştı bilmiyordu ama bir haftadır ilk kez eve geliyordu. Sadece bir kez Ulrika yokken birkaç kıyafet almak için girmişti. Haftayı Taehyung'la beraber geçirmişti ve cehennem gibi bir haftaydı. Ayakkabısını çıkarıp içeri adımlarken etrafa bakındı. Ev karanlıktı ve hiçbir ses gelmiyordu.

"Ulrika?"

Baek Hyun nerde olabileceğini düşünerek tüm evi aradıktan sonra salona geçip bahçeye açılan kapıya doğru yürüdü. Bulmuştu. Ulrika bahçede yere serdiği bir örtünün üzerine yatmış, gökyüzünü izliyordu. Elleri karnında duruyordu. Bu Baek Hyun'un dikkatini istemsizce çekmişti. Yavaş adımlarla bahçeye çıkıp yanında durdu.

"Üşüteceksin."

"Hoş geldin. Yatsana."

"Ne zamandır yatıyorsun burda? Hasta olmaya mı çalışıyorsun?"

"Baek lütfen, biraz uzanır mısın yanıma. Kalın giyindim zaten, sıcak hissediyorum. Az sonra kalkarız."

Baek Hyun yavaşça nefes verip bir şey demeden yanına yattı ve onun gibi gökyüzüne baktı. Tek tük birkaç yıldız görünüyordu. Ayrıca dolunay vardı.

"Nerde kaldın?"

"Taehyung'un evinde."

"Annene gitmişsindir diye düşünmüştüm."

"Onu üzmek istemedim. Daha sonra açıklayacağım."

Ulrika hafifçe başını salladı. İkisi de birbirine bakmıyordu.

"Nasılsın? Bir aksilik olmadı umarım."

"Olmadı. İyiyim."

"Günlerce eve uğramamak doğru bir karar mıydı bilmiyorum. Ama-"

"Sorun değil Baek Hyun. Seni anlıyorum. Ayrılmak istemeni de anlıyorum ve itiraz edip sana daha fazla zorluk çıkarmayacağım."

Kısa bir sessizlik oldu ve Baek Hyun derin bir nefes aldı.

"Bunu konuşacak olmak beni üzüyor ama konuşmam gerekiyor sanırım."

"Neyi?"

"İstediğin kadar kal ve dinlen evde. Toparlanırsın da. Sen çıkana kadar eve dönmeyeceğim."

Ulrika tek nefeslik bir gülüş bıraktı havaya. İki yıldır bu evdeydi. Şimdi duydukları fazlasıyla acı vericiydi. Baek Hyun'un ne hissettiğini de sesinden çok net anlayabiliyordu. Uzun bir süre cevap vermedi. Baek Hyun da başka bir şey demedi. Ulrika sonunda hazır hissettiğinde konuştu.

"Baek Hyun yapmadım. Bebeği aldırmadım."

Baek Hyun şaşkınlıkla doğrulup Ulrika'ya bakarken Ulrika hâlâ gökyüzüne bakıyordu.

"A-anlamadım. İki gün önce değil miydi?"

"Evet. O lanet olası yatağa kadar yürüdüm ama üzerine çıkamadan vazgeçip çıktım ordan."

"Sen ciddi misin? Ulrika lütfen bana bakıp öyle konuşur musun?"

Ulrika da yavaşça doğruldu ve Baek Hyun'a baktı. Uykusuz ve hâlsiz görünüyordu.

"Bebeği aldırmadım. Hâlâ hamileyim. Karnımda bizim çocuğumuz var."

"N-neden... neden haber vermedin? Ve yani... ah... Ulrika bu tamamen vazgeçtin mi demek? Doğuracak mısın?"

"Haber vermedim çünkü yakın zamanda eve geleceğini biliyordum. Geldiğinde söylemek istedim. Ve evet, doğuracağım ama daha fazlası değil."