BARTENDER

(39) Çoğul mu bir de? (39)

⚠️Bölüm biraz uzun ve çoğu smut. Yine asıl kısmı iki ☆☆☆ arasına koydum. İyi okumalar.
__________________

06.05.2020 - 23.51

Baek Hyun kapıyı açtıktan sonra anahtarı cebine atarken Ulrika'yı belinden tutup kendine çekti ve dudaklarını birleştirdi. Öpüşmeye devam ederken beraber içeri girdiler. Baek Hyun ayağı kitaplarını koyduğu koliye takıldığında geriye, tekli koltuğun üzerine düşerken Ulrika'yı da üstüne çekti. Denge kuramayıp koltuğun önüne düştüklerinde gülerek ayrıldılar birbirlerinden.

"Saçım Baek Hyun! Aaah!"

Baek Hyun özür dileyerek elini çekmeye çalışırken kahkahaya atmaya devam ediyorlardı ve saçını biraz daha çekmişti. Ulrika saçını kurtarmayı başardığında başını kaldırıp tüm saçını tek tarafında topladı. Kafasını tekrar yere bırakırken gülmeye devam eden sevgilisine baktı. Gülümseyerek yüzünü okşadı. Baek Hyun gülmeyi bırakıp dudaklarını öptü. Kendini ağırlığını yere verecek şekilde Ulrika'nın üzerine bıraktı. Başını eline yaslarken diğer eliyle sevgilisinin saçlarını okşadı.

"Neden bu kadar güzel olduğunu açıklamak ister misin?"

"Mütevazı olmam yalnız."

Baek Hyun gülümsedi ve baş parmağıyla yanağını okşadı.

"Olmana gerek yok."

Eğilip yanağını öptü. Ardından burnunu, gözünü ve şakağını öptü. Ulrika gözlerini kapatmış gülümsüyordu. Baek Hyun'un dokunuşları onu her zaman başka bir aleme götürüyordu. Onlardan uzak kalmayı hayal bile edemiyordu.

"Baek Hyun... beni üç beş ayda kendine nasıl bu kadar bağladın?"

"Aynı soruyu benim de sana sormam gerek güzelim."

Baek Hyun dudaklarını kulağının hemen altına değdirirken Ulrika başını hafifçe öbür tarafa eğdi ve onun için yer açtı. Baek Hyun çene hattını hafifçe öperken Ulrika hafif bir mırıldanma bıraktı. Hâlâ yüzünde duran elinin bileğine tutundu. Elini tutup dudaklarına götürdü ve minik öpücükler bırakırken boynuna inen dudaklarla gülümsedi. Baek Hyun öpücüklerinin arasında kokusunu içine çekiyordu. Konuşmaya başladı, kelimelerinin arasında öpmeye de devam ediyordu.

"Bana... unutulmaz bir... doğum günü... yaşattın... sevgilim."

"Daha güzelini hak ediyorsun."

"Geçtiğimiz haftalardan sonra... en iyisi buydu. Ben çok mutluyum. Seninleydim... tüm ailem... oradaydı. Başka hiçbir şeye... ihtiyacım yok."

Baek Hyun son öpücüğünü dudağına bırakıp gülümseyerek gözlerine baktı. Ulrika mayışmış bir şekilde ona bakıyordu.

"Baek Hyun... sana bir şey söylemem gerek."

Baek Hyun hafifçe kaşlarını çattı ve devam etmesini bekledi. Ulrika elini yanağına götürdü ve söyledi.

"Yanında hiç olmadığım kadar mutlu oluyorum."

Baek Hyun istemsizce yandan bir gülüş sergilerken Ulrika yüzünü okşamaya devam ediyordu. Eğilip dudaklarını tekrar birleştirdi. Ulrika bunun bir "Ben de." demek olduğunu biliyordu. Hatta daha fazlası olduğunu da biliyordu. Bunları biliyor olmak kadar huzur verici bir şey yoktu.

Baek Hyun öpücüklerini tekrar yanağına ve çene hattına götürdü ve birbirlerine sıkıca sarıldılar. İkisi de ne kadar geçtiğini bilmiyordu. Uzun bir süre öylece durdular. Yerde yatıyor olmalarını umursamadılar, alanın dar oluşunu umursamadılar. Sadece birbirlerinin kokusunu, nefes alış verişini ve kalp seslerini duydular. Ulrika, Baek Hyun'un yüzüne öpücükler kondurmaya başladığında Baek Hyun gülümsedi. Ulrika'nın dudakları her hücresine dokunmaya kalkışmadan önce başını kaldırıp uzaklaştırdı. Güzel bir gülümsemeyle sevgilisine baktı ve dudaklarını birleştirdi. Yavaşça emmeye başladı. Ulrika aynı hislerle karşılık verirken mümkünmüş gibi biraz daha kendine çekti Baek Hyun'u.