~24.Bölüm~

3K 168 25
                                    

Sizinle büyüttüğüm bu kitabımın çok güzel yerlere gelmesi dileğiyle

~~

Soluklarımızın karıştığı, kirpiklerine kirpiklerim değecek kadar,pürüzsüz kavruk tenine sinecek kadar yakındım ona...

Nasıl bu hale gelmiştik bilmiyordum ama sık soluklarım tenini dövüyordu.

Sabahın bu erken saatlerinde midemdeki bulantı beni alt üst ederken uykumdan alı konularak büyük bir sarsıntı ile uyanmıştım.

Mide bulantım bedenimi rahatsız ederken uyku mahurluğu ile kımıldamaya çalışmış bedenimi sıkı sıkıya saran kollar yüzünden başarısız kalmıştım.

Mide bulantımda bana inat eder gibi uykumdan uyandırıp beni terk etmişti.

Sık soluklarım ve ağzımı kımıldatsam burnunun ucuna değecek kadar yakın olduğum Kocam ile baş başa kalmıştık.

Bu kadar yakın olmayı nasıl başarmıştık anlamıyorum.

Temas bağımlısı Kocam ise bedenimi esir almış beni çepeçevre sarmıştı.

Bu kadar yakın isem bir nedeni vardır bence diyen iç sesime ayak uydurarak dudağımın hemen ucundaki güzel buruna minik bir buse bıraktım.

Uyuyan kocandan faydanlanmıyormusun sencede ?

İç sesime göz devirerek bir tane daha öptüm burnunun ucunu ve bir tane daha...

Uykusunda bile yarı uyanık olan kocamı daha fazla rahatsız edip uyandırmamak adına öpme eylemimi istemesemde bıraktım.

Saat belliki daha çok erkendi güneş bile doğmamıştı.

Biraz öylece durup onun güzel çehresini izledim.

Ruhum sakin, kalbim iyi ,düşüncelerim ise rahat

Yağız .Kocam bir süredir ,uzun bir süredir huzur bulduğum tek liman.

Babamla yaşadığım o kırıcı anlardan sonra bir hafta geçmişti.

Biliyormusunuz ?
Sorularım yine ve yine cevapsız kalsada ben yıllar sonra rahattım.

Çünkü ipler inceldiği yerden kopmuştu.

Buna Kocam ve bende dahil !

Asla ucu açık bir söz bırakmamıştım babama, Kocam ise son ağır sözlerini söylemişti babama.

İlk zamanlar bir boşlukta gibi hissetsemde alışmış, şu yüreğimden büyük bir yük kalkmıştı.

Bedenime ağır gelen şeylerden bir bir kurtarıyordum kendimi ,evlenirken ölümüne korktuğum Kocam ise en büyük destekcimdi .

Biz iki zıt renk olarak birleştik .

Beyaz ve siyah...

Ben tüm renkleri hayatımda barındırmama rağmen hiç biri olmamış

Tüm renkleri taşıyan, yükünü alan bir beyaz olmuştum.

Kocam ise hayatın en acı tonlarını bedenine bastırıp kendini siyaha adamıştı.

Korkulacak bir Kocam vardı,

Karanlık bir yanı ...

Acımasızlığı vardı.

O bir siyahtı ama hiç bir zaman beni kendi renginde yok etmemiş bir birimizi sarıp sarmalamıştık

Gri gibi ...

Onu çok seviyordum.

Şu soluklarımın karıştığı adamı çok seviyordum.

Sevdiğim adamdan bir çocuğum olma düşüncesi ise tüylerimi ürpertiyor beni derinden sarsıyordu.

AŞK-I HİCRAN "TÖRE SERİSİ" Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin