~31.Bölüm~

2.2K 136 57
                                    

İyi okumalar dilerim...🥂

"Offf," diye iç çekip yerimden doğruldum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


"Offf," diye iç çekip yerimden doğruldum.çıplak ayaklarım, parke zeminde ilerlerken sızladığını hissediyorum ama umursamadan adımlarım büyük pencerenin karşısında durdu.
Camdan odaya sızan ayın ışığından başka hiç ışık yoktu.

Kollarımı,göğsümde birleştirip boş avluya bakındım.

Bu gün ev ahalisi geri gelmişti.
Onlara şu üç gün içerisinde nasıl alıştığımı anlamıştım.
Yoklukları çok fazla belli etmişti kendini.

Gecenin bir yarısı olduğu için bütün konak  ahalisi  kendilerini yarı ölüm dediğimiz uykunun kollarına bırakmışlardı.

Zerda ile yaşadığımız olayın üzerinden iki gün geçmişti.

Ne için geldiğini halen anlayamasamda evleneceğini duyduğumda istemsiz kalbimde bir nokta cız etmişti.

Farklı bir kızdı.
Oldum olası beni sevmemişti.
Sevmek zorunlu bir durum değildi,ama saygı duymak zorundaydı.
İşte bu noktada onun ile çok sorun yaşamıştık.

Düşüncelerim bedenimi rahatsız etti.geçmiş sanki hiç geçmemiş gibi bir ip misali boynuma dolandı.

Ruhumda taze taze çiçekler açarken bu düşüncelerin beni rahatsız etmesini istemiyordum.

Gecenin bir yarısı ne için uyanmıştım ben?

Acıkmıştım.

Bazen kendime gülesim geliyordu,nerden nereye...

Hiç bir zaman böyle bir huyum olmamıştı.
Çoğunlukla yemek yemede sorun yaşayan bir insandım.

Ama şimdi tüm mide bulantılarıma rağmen sürekli acıktığımı hissediyordum.

İki Gözümün Çiçeğine değerdi.

Sağlıkla büyüse o bana yeterdi.

Mutfağa inip biraz yemek atıştırıp odaya geri gelmiştim.

Normalde küçük bir harekette uyanan Kocam ne hikmetse halen uyanmamıştı.
Bu gece çok geç gelmiş, gelir gelmez uyuya kalmıştı.

İki gündür o kadar gergindi ki,çoğunlukla sessiz kalıyor konuştuğunda ise öfkeli oluyordu.

Bir şeylere cevap arıyor,çözüm bulamadıkca için için kendini bitiriyordu.

Çok üzülüyordum,onu böyle görmek can yakıcı bir hal alıyordu ama yapabilecek hiç bir şeyim yoktu.

Yağız aybuke ile konuşacakmıydı,yoksa bu konuyu hiç kendisi açmayıp arkadaşınamı bırakacaktı bilmiyorum.

Yavaşça yerimden ayrılarak yatağa adımladım.
Çıplak ayaklarım parkede sesler bırakırken gözlerim yüz üstü uyuyan kocama kaydı.

AŞK-I HİCRAN "TÖRE SERİSİ" Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin