İsmim, kaderim
Ben Hicran..
Ayrılığın en güzel gerçeğiyim...
~
Ayrılık beni hapsine alırken bu kez bu kadar canımı acıtacağını bilemedim.
Ben yapamam
Korkuyorum!
Daha kendimi babamın öfkeli bakışlarından koruyamazken, o heybetli adamdan çok korkuyo...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♡~İyi okumalar dilerim~♡
Hayat döngüsü hepimizi bir daldan bir dala savururken,hiç birimiz bu durumu sorgulayacak takati kendimizde bulamıyorduk.
Kimimiz bu döngünün halinden memnunken,kimimiz daha bazı şeyleri oturtamadan diğer bir dala savruluşundan asla memnun değildi.
Hayatımın bu döngüsünü kabullenmeye başlayalı biraz oluyordu. Bu sıralar hayatımdaki güzel değişiklikler beni haddinden fazla şaşkınlığa sürüklesede hızlı kavrıyordum olayları.
Bu kez hayatımda güzel şeylerin döngüsü vardı çünkü.
İlk önce hayatıma katılan kendisi küçük,çok küçük ama bizim için mucize olan bebeğim hayatımıza girerek benim hayatımın döngüsüne büyük bir tekme atmıştı. Sonrasında aybuke'nin istemsi ve ağabeyim ile en yakın arkadaşımın düğünü.
Evet evet tamda bu gün kınası ve yarın düğünleri var büyük gün gelmiş demektir.
Bazen inanma duygum bedenimi terk etsede sonrasında hayatımdaki bu mucizeler kendini belli ediyordu.
Hayatım bu sıralar haddinden fazla düzen içerisinde ilerliyor ve bir aksilik çıkmıyordu.
Bu istemsiz içten içe beni huzursuz etsede bu duyguyu göz ardı etmeyi öğrenmiştim.
Her şey yolunda Hicran...
Gün geçtikçe biraz daha ilaçların etkisini görmeye başlıyor,kendimi biraz daha iyi hissediyordum.
Şuan ise sabırsızlık ile herşeyimi ayarlamış yağızın konağa gelmesini bekliyordum.
Aslında olay hiç böyle gelişmemişti.
Aybuke'nin istemesinden sonra misafirler dağılmış hepimiz odalarımızda geçtikten sonra bu konuyu açma kararı almıştım ama yağız benden önce davranıp huysuzluğunu gözüme gözüme sokmuştu.
Bariz bir şekilde gitmemi istemiyordu ama banada kıyamıyordu.
O anları hatırladıkça gülme istediğimi bastıramıyordum.
Giyinme odasında hem benim ile konuşup hemde gömleğini çıkartırken gömleğin düğmelerini koparacak gibi stresli oluşu benide gersede bir noktada gülesim geliyordu.
Bugün beni kendisinin bırakacağı kanaatine varıp anlaşmıştık ama her an cayacak bir hali vardı. Bu ise sabahtan beri beni yerimde tutmuyordu.
Gitmem gerekti.
Ağabeyim ve en yakın arkadaşım,kardeşimin yanında bulunmalıydım.
