AŞK-I HİCRAN "TÖRE SERİSİ"

~3.Bölüm~

İnşallah beğeneceğiniz bir bölüm olur

İyi okumalar dilerim ❤️

Ses uzaklaştı. Kalabalık sesizleşti. Sanki hepsi yok olmuş gibiydi.

Kalbim acı ile tekledi.
Ben artık o kadar yoruldum ki
Nefes almak zor geldi bu acı anlarda.

Ben benim sevdiklerimin benden gitmesinden o kadar yoruldum ki,
Artık bu kadar acı olmaz dedikce
Yüreğim kor alevlerde yanıyor.

Ağabeyim ile göz göze geldiğimde onun canının nasıl yandığını anladım.
Ne kendinden Vazgeçebiliyordu, ne de sevdiğinden...

Gözlerimin önü buğlanırken bu sefer diğer ağabeylerimin gözleri buluştu..
Canları çok yanıyordu
Ne benden Vazgeçiyorlardı,
Ne de ağabeyimden.

O..
Yağız ağanın
Sözleri o kadar kederli dökülüyordu ki dilinden,
Ne kendinde ki öfkeden Vazgeçebiliyordu, ne de kız kardeşine kıyabiliyordu.

Canı gidiyordu da diline kelepce vuruyordu.

"olmaz! Hicran olmaz"
Alaz ağabeyimin acı isyanı ile yeniside gelmişti göz yaşlarımın.

Meryem annemin ağıtları benliğimi, yüreğimi okşadı.
Biz onun öz evlatları değildik ama bize değer verdiğini, evlatlarından ayırmadığını yüreğimle hissetmiştim.

"ne istiyorsunuz ya ha? ne? Ölüm işte tek çare ölüm"

"kabulüm..."

Ben..
Benim yüzümden bir canımın daha benden gitmesine izin veremezdim.
Belki onlar için kendimden Vazgeçiyordum.
Kendimi diri diri öldürüyorum ama bu acıyı bir kez daha kaldıramam...
Annemden sonra buna gücüm yok.

İşte bütün ağıtlar, sesler bunu bekliyormuş...

Onun kurak gözleride.

Buldu beni. Gün boyunca dönüpte bakmadığı bana öyle bir baktı ki.
Onu şaşırtmıştım.

O gözlerinde sarsılmaz duruşu sarsmıştım.

Ağzından sert soluklu bir nida döküldü.
"hah"
İşte gerizekalı
Kendi kendini diri diri toprağa gömdün demekti bu

"kız kabul ediyor Alaz ağa"
Mirza ağanın sözleri ile

"benim kabulüm değil. Kızım ağabeyi için bunları söylüyor ama başka bir yol bulunacak. Ölümde olmayacak, berdel de"

İşte şaşırma sırası bendeydi.

Babam. Bana değer verdiğini çekinmeden gözler önüne sunuyordu.

Etrafta öyle bir gerilim vardı ki sessiz ağıtlardan başka ses yoktu.
Herkea kararın ne olacağına bakıyordu.
Halen bazı gözlerin üzerinde olduğunun farkındaydım ama Bi his vardı ki beni çok rahatsız ediyordu.
Şüphe ile tekrar gözlerim kurak topraklara sahip gözlere döndüğünde hiç gözünü kırpmadan bana baktığını fark ettim.

Bana bakıyordu ama beni görmüyordu.
Gözünü öfke, hırs, acı bürümüştü.
Ve beni bi salak yerine koyup
Canını çok yakacağı bir av gibi görüyordu.
Bana salakmışım gibi bakışları
Bu acı gerçekleri bilmeme rağmen berdeli kabul edişimdi..

Yaşlı Mirza ağa sert bir soluğu dışarı saldığında artık sonucun ne olacağını söyleyeceğini biliyordum.
Ve bu gerçek ile kalbim acı ile kasıldı.

"kadir ağa sende bilirsin ki tek çözüm ya berdel ya ölümdür. Ve buna son olarak hep Mardinin aşiret ağası karar verir. Yağız ağa ise ne kadar ölüm diye diretsede berdeli kabul etti. Ondan gayrısına laf düşmez."