İsmim, kaderim
Ben Hicran..
Ayrılığın en güzel gerçeğiyim...
~
Ayrılık beni hapsine alırken bu kez bu kadar canımı acıtacağını bilemedim.
Ben yapamam
Korkuyorum!
Daha kendimi babamın öfkeli bakışlarından koruyamazken, o heybetli adamdan çok korkuyo...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Kapının tıklanma sesi ile hafif doğrularak kapıya baktım. Gelen kişinin kim olduğunu bilsemde bakmaktan geri durmadım, gelen kocamdı. "Ama sen daha kalkmamışsın"
Şaşkınlığın silsilesi dolu sesi ile bana doğru adımlarken, sözlerini umursamayıp bedenimi cenin pozisoyonu aldırdım.
Karnımdaki elimi biraz daha sıklaştırırken sol gözümden bir damla yaş akıp gitti.
Belli olmadı,belli etmedim desem daha doğru olur.
Ağladığımı görmesini istemiyordum.
Ağladığımıgörmesin ama kırgınlığımı anlasın...
Beni bırakıp gidecek olması nasıl desem; Canımdan can alıyordu sanki. İçimden bir yerler yara alıyordu ama devası yoktu. Öyle bir acı işte...
Bir çok duygunun yansıdığı gözlerim sevdiğim adamı buldu.
Kapıdaki bedenini içeriye soktuğunda kapıyı arkasından sessizlik içinde kapattı.
Üzerine giyindiği siyah kabanı dışarıdan yeni geldiğini belli ediyordu.
Sabah erkenden şirkete son pürüzleri halletmek için gitmiş,sonrasında ise beraber hastaneye gideceğimizi söylemişti.
Peki ya daha sonra?
Hastaneden sonrasında ise gidecekti.
İstemiyordum.
Ben hayatımda bu kadar ağır bir duygu hissetmemiştim.
Korkuyordum. İçimde rahatsız edici bir his boğuyordu beni.
Gittikleri yer tehlikeli bir bölge iken yapacağı işi bilmemek daha da korkutuyordu beni.
Sorusu havada kaldığı için biçimli kaşları hemen çatıldı. Bütün dikkati üzerimdeyken bir yandan bir kaç hareket ile kabanını çıkarmıştı.
O kadar dikkat çekiciydi ki bedenimdeki bütün tüylerimi diken diken edecek kadar çekiciydi.
Yattığım yerden onu bu kadar dikkatli izleyişim hareketlerinde değişikliğe sonuç açmıyordu.
Sakin kalmayı,taştan duvar olmayı nasıl başarıyordu bilmiyorum.
Bu zamana kadar beni o kadar çok dikkatli izleyişine şahit olmuştum ki; bir çoğunda elim ayağım birbirine girmişti.
Heyecandan ne yapacağımı unutacak hale gelmiştim. Ama yağız maran bana inat fazlası ile sakindi.
Yapılı bedeni çıkardığı kaban ile daha fazla ortaya çıktığında sessiz bir yutkunma bedenimde vuku buldu.
