Ons geheim {Enzo Knol en Myron Koops}

~24

Enzo POV.

Ik wacht bij de deur van de wc's zodat ik kan ingrijpen als er iets gebeurd. Ineens vlieg naast mij de deur open en komen Thijs en Noël er blij uitgerend. Ze hebben een envelop in hun handen. 'Kijk we hebben het gevonden!' roept Thijs. Ik kijk ze blij aan en wil Myron gaan halen om te vertellen dat ze niet meer hoeft te zoeken. 'Aaaaaaah!' hoor ik Myron ineens gillen. Ik raak in paniek en met z'n 3en zijn we zo in de vrouwen wc, maar Myron kunnen we nergens vinden. Ik zoek naar ventilatoren waar iemand misschien in kan zitten, maar die zijn er niet. Ze is gewoon opeens weg, en nergens meer te bekennen. 'Myron! Myron!' schreeuwen we door het hele restaurant. Maar we krijgen geen antwoord. Ik krijg tranen in mijn ogen. 'Ik had nooit naar die ober moeten luisteren en gewoon terug naar de wc gemoeten.' snik ik. Thijs geeft me meteen een knuffel. 'Het is niet jou fout maatje, hij wil dat dit gebeurd, we moeten snel de aanwijzing oplossen dan komt Myron ook terug.' zegt hij. Ik krijg extra motivatie van Thijs en Noël om nog harder te gaan zoeken. Thijs begint de envelop open te maken en er zit geen brief in, maar een USB stick. We kijken verbaasd op en rennen zo snel mogelijk naar het appartement. Wanneer we zijn aangekomen, pakken we de laptop en doen we de USB stick er in. 

Myron POV.

Ik heb knallende koppijn, wanneer ik mijn ogen probeer te openen. En het felle licht helpt daar niet tegen. Het laatste wat ik me kan herinneren is dat ik in de spiegel een zwarte vaag zag, toen ik nog in de wc was. Daarna werd het zwart voor me ogen en dat is alles wat ik nog weet. Wanneer ik helemaal ben bijgekomen, kijk ik om me heen. Ik ben ik een grote blauwe ruimte en links van mij is een trap. Ineens besef ik waar ik ben. 'Enzo! Thijs! Noël!' probeer ik hard te roepen maar het galmt meer naar mezelf toe, door de hoge muren om mij heen. Ik zit in het zwembad van het park, dat nu leeg staat, omdat het winter is. In mijn rechter oor hoor ik ineens water stromen. Er is een klein slangetje waar water uit komt. Langzaam komt het mijn kant op stromen. Het stopt met stromen, net naast mij. Ik wil even voelen wat de temperatuur is, wanneer ik mijn handen niet vrij krijg. Nu besef ik pas, dat ik vastgeketend zit aan de bodem van het zwembad. Ik begin te gillen en Enzo te roepen, in de hoop, dat iemand me op deze manier hoort. Ik zie een man, helemaal in het zwart, lopen op de rand van het zwembad tegenover mij. 'Hee! Help me!' schreeuw ik naar hem. Hij draait zijn hoofd naar me toe en ik zie alleen een masker. Dan besef ik dat het Imba is en raak ik meer in paniek. Langzaam haalt hij zijn hand naar boven en knipt hij in zijn vingers. Aan bijde kanten zijn grote bakken vol water die het zwembad in worden gedumpt. Het water stroomt naar elkaar toe en bereikt mij. Het voelt ijskoud aan wanneer het bij mijn voeten komt. 'Wat moet ik doen om het te stoppen?' vraag ik in paniek aan hem. Ineens klinkt een stem die vervormd is, ook in het echt. 'Jij hoeft niks te doen, maar elke minuut dat jou maatjes hier nog niet zijn, dump ik 2 bakken water in het zwembad.' zegt hij, wanneer hij daarna duivels lacht. Minuten gaan heel langzaam voorbij als ik wacht op Enzo. Maar ik weet dat hij komt, ik weet dat hij me komt redden.