Ons geheim {Enzo Knol en Myron Koops}

~82

Myron POV.

Ik zet een stap in de woonkamer en plof neer op de bank, met alle tassen in mijn hand. Enzo heeft een prachtig pak gekocht, die helemaal met mijn jurk matcht. De reden dat ik zoveel tassen heb, is omdat Kim en ik ook nog veel kleding gekocht hebben. We rennen naar mijn slaapkamer en gaan alles aantrekken en daar foto's van maken.

Enzo POV.

Ik hoor allemaal gegiechel uit de slaapkamer komen. De meiden hebben elkaar lang niet gezien en het gaat voor het eerst goed met Myron, sinds ze elkaar hebben gezien. Vanavond komen de eerste gasten aan, die ik zo ga ophalen van het vliegveld. Morgen komen nog meer mensen, die met de auto zijn. 'Thijs, ga je mee?' zeg ik. 'Ja.' Hij springt enthousiast van de bank en we lopen naar de auto. 

'Enzo!' hoor ik een vrouwenstem roepen. Het is mijn moeder, die bij de uitgang van het vliegveld staat. Ze loopt naar met toe en geeft me een knuffel. 'Hoi mam.' zeg ik en ik geef haar een kus. Dan zie ik de rest uit de uitgang komen. Milan, Sjen en de familie van Myron, Trijntje, Albert en Toine. Ik begroet ze en geef iedereen een knuffel. Ze komen gepropt in de auto zitten en we rijden naar het appartement. Al hun spullen tillen we naar boven, naar het tweede appartement. Daar zijn precies genoeg bedden voor ze. Iedereen die morgen nog komen, zijn vrienden van mij en Myron. Ze hebben een hotel gehuurd hier vlak in de buurt. 

Thijs POV.

'Hoelaat hebben we gereserveerd?' vraag ik aan Enzo. '7 uur.' zegt hij kalm. Ik kijk op mijn horloge. 'Enzo het is 10 over 7.' zeg ik verbaasd. 'Wat?' roept hij. Geschrokken kijkt hij op zijn horloge. 'Kut, we moeten gaan.' Hij rent het huis uit. 'Komen jullie?' vraagt hij, als hij naar het andere appartement wilt gaan, om de rest mee te nemen. 'Noël is nog niet klaar. Ik wacht hier wel op hem, gaan jullie maar vast.' zeg ik. Enzo knikt en rent verder naar de anderen. Op dat moment komt Noël de badkamer uit. Hij geeft me een highfive. 'Yes, dat werkte.' zegt Noël. Ik lach en knik naar hem. 'Oke, tempo. We kunnen niet te lang wegblijven.' zeg ik. Noël knikt en we beginnen alles te versieren. Het plan was, om Enzo en Myron hier weg te krijgen, zodat wij even een verrassing konden klaarzetten, voor als we terug komen. We hebben een zak met ballonnen en met rozenblaadjes, die we openscheuren. Ik kijk naar buiten en ineens zie ik Myron deze kant op lopen. Ik trek de zak uit Noël zijn handen en leg die, met de mijne erbij, op de bank, onder de deken. Dan stop ik Noël weer in de badkamer. 'Omg, is die hier?' komt Myron naar binnen wandelen. 'Wat?' vraag ik nonchalant. 'Mijn telefoon, ik ben hem kwijt.' lacht ze, terwijl ze de tafel en dan de slaapkamer doorzoekt. Ik help mee zoeken in de woonkamer. 'Is die jongen nog niet klaar?' vraagt ze, als ze weer terug komt, de woonkamer in. 'Nee, hij voelt zich niet zo goed, dus ik wacht even op hem.' zeg ik, hopelijk niet te verdacht. 'Dat is lief.' glimlacht ze. 'Misschien ligt mijn telefoon hier.' begint ze te zoeken, in de kussens van de bank. 'NEE.' zeg ik net iets te hard. Ik schraap mijn keel. 'Ik heb hier al gezocht.' Ze kijkt me verbaasd aan. 'Oke.' zegt ze verward. 'Misschien ligt hij wel in het andere appartement.' probeer ik haar weg te krijgen. 'Ja ik ga daar nog wel even zoeken. Tot zo.' zegt ze, wanneer ze weer de deur uit loopt. Ik laat me zakken op de bank. 'Dat scheelde niks.' zegt Noël, als hij de badkamer weer uit komt. 'Volgende keer doe ik het woord wel, want dit ging echt soepel.' zegt hij, sarcastisch. Ik lach en meteen gaan we weer aan de slag.