Ons geheim {Enzo Knol en Myron Koops}

~51

Myron POV.

We zitten lekker op de bank een film te kijken met iedereen. Vandaag hebben we niet veel gedaan, ik heb contact gehad met school en Enzo heeft nog wat werk gedaan op de laptop. Mijn broer is nog aan het werk maar die zal zo vast thuis komen. Ik lig lekker tegen Enzo aan en ik hoor zijn adem door zijn borstkas heen. Ik focus me op dat geluid en word rustig van het ritme. Langzaam sluit ik mijn ogen en sla ik mijn arm om hem heen. Met zijn hand kriebelt hij in mijn haren en ik glimlach. Ik geniet van de warmte en aanraking en ik val langzaam in slaap. 

De film is afgelopen en ik word wakker van de stilte. Mijn ogen voelen zwaar aan en mijn haar zit in de war. Ik voel me gelukkig steeds weer wat beter en ik ben heel dankbaar dat iedereen zo goed voor me zorgt. Mijn vader zet het nieuws aan en we luisteren naar de problemen in de wereld. Ineens komt er een foto voorbij van Enzo. Ik kijk naar Enzo, maar zie dat hij slaapt. Zijn hoofd leunt op de rugleuning en zijn mond staat open, hij is nog net niet aan het snurken. Ik grinnik om de manier waarop hij ligt en ik til mezelf omhoog. 'Schatje.' fluister ik zacht, als ik een kus op zijn wang geef. Hij word wakker en wrijft in zijn ogen. 'Huh?' reageert hij, wanneer hij zich uitrekt. 'Je bent in het nieuws.' antwoord ik hem, als ik mezelf weer terug draai en wacht op het moment dat Enzo komt. 

'En het onderwerp waar sociale media vol mee staat; "Waar is Enzo Knol?" 

'Ja de vlogger is recentelijk niet meer online geweest en hij heeft zelfs geen vlogs meer geplaatst. Kijkers van de bekende vlogger zijn bezorgd en weten niet waar hij is. Ze vragen zich af of er iets aan de hand is, of dat ze zich zorgen moeten maken, maar wij kunnen Enzo ook niet bereiken.'

Enzo POV.

Al dagen lang, is mijn telefoon aan het volstromen met berichten, van mensen die vragen waar ik uithang, of waarom er geen vlogs online komen. En het nieuws nu ook al. Mensen snappen toch de reden niet, dus waarom zou ik alles gaan uitleggen, zoiets is privé. Al mijn vrienden en familie weten dat ik even niets ga plaatsen, dus dat is genoeg, vind ik. 

'KOM ME HELPEN, HOUD DIE DEUR DICHT.' roept Myron's broer, Toine, ineens als die binnen komt rennen. Albert en ik sprinten meteen naar de deur en houden hem tegen, samen met Toine. Trijntje en Myron kijken verbaasd naar wat er gebeurd. 'Enzo zit je hier?' 'Enzo waar ben je?' Hoor ik van buiten komen. Ik kijk verbaasd naar Toine, als hij met zijn rug tegen de deur aan leunt. Hij is buitenadem. 'Jullie moeten je verstoppen.' zegt hij. Ik snap niet waarom en blijf hem verbaasd aanstaren. 'Snel ga daar zitten!' roept hij wijzend naar boven. Ik knik en ren naar Myron toe. Ik pak haar hand vast en we rennen naar boven. Ik pak een deken en we verstoppen ons bij wat rommel, op de opslag kamer. We gaan onder de deken zitten en ik knuffel Myron. 'Het komt wel goed schatje.' stel ik haar gerust.