Ons geheim {Enzo Knol en Myron Koops}

~52

Myron POV.

Allemaal geschreeuw komt van buiten. Naast dat hoor ik mijn eigen adem het hardst. Enzo probeert mij rustig te houden, terwijl ik merk dat hij zelf ook in paniek is. Het enige waar ik aan kan denken zijn mijn ouders en broer. Ik weet niet wat er beneden gebeurd en dat sloopt me. 

*BAM* We horen een grote knal en de stemmen klinken luider. 'ZE ZIJN HIER NIET.' hoor ik mijn broer roepen. De mannen roepen naar Enzo en mij, terwijl ze het huis in lopen. Ik schrok van de klap en begin te trillen. Enzo streelt langzaam over mijn arm en het helpt wel wat. Een paar stormen de trap op. Ineens voel ik Enzo's hand voor mijn mond. Ik houd mijn adem in, als ik ze  langs de deuropening zie lopen. Het zijn een paar mannen met camera's achter hun aan. Een komt de kamer binnen en schijnt met zijn telefoon de kamer in. We houden beide onze adem in en ademen diep uit, als de man weer wegloopt. Mijn broer komt de trap op rennen en doet alle deuren dicht. Ik begin weer normaal te ademen en Enzo haalt zijn hand voor mijn mond weg. 'Oprotten, ze zijn er niet.' snauwt hij naar de pers. Ik hoor ze mompelen. 'Kom mannen, we gaan weer.' hoor ik een oudere stem zeggen. Ze lopen weer van de trap af en worden naar buiten gejaagd door mijn broer. Meteen rent hij naar boven en trekt de deur open. 'Gaat het met jullie?' hoor ik hem ongerust vragen. Enzo haalt de deken van ons af. 'Ja, het gaat.' zeg ik. Controlerend lopen we naar beneden en zien mijn vader aan de telefoon. 'Ja, HLN20F heb ik gezien.' zegt hij. 'Ja graag, oke doei.' vervolgd hij. 'Dat was de politie.' vertelt hij ons, als hij de telefoon heeft opgehangen. 'Ik was bang dat ze naar je familie zouden, dus heb ik de politie maar gebeld.' Enzo geeft mijn vader een knuffel. 'Dankjewel.' zegt hij gemeend. 

'Misschien is het beter als jullie even weg gaan uit Nederland.' zegt mijn moeder, als we eruit proberen te komen, wat we moeten doen. We kijken haar verbaasd aan. 'De media weet dan niet dat jullie in Nederland zijn en dan kunnen jullie even rust nemen voor jezelf.' stelt ze voor. Enzo en ik kijken elkaar aan en knikken glimlachend. Ik kijk op mijn horloge en ik zie dat het half 7 is. Ik kijk naar Enzo en hij kijkt naar mij. Door de blik in zijn ogen weet ik precies wat hij bedoeld en hij weet wat ik bedoel. 'ITALIË.' schreeuwen we in koor. Iedereen moet lachen en we rennen samen naar boven. We komen aan op zolder en beginnen onze koffers in te pakken. Ik sta naast mijn bed en vouw mijn shirts op, wanneer ik ze in de koffer leg.

Enzo POV.

Ik sta achter Myron en duw haar op het bed. Ze ploft neer en ik val boven op haar. Ze lacht naar me en ik krijg een rilling in mijn buik. Haar armen vouwt ze om mijn lichaam, wanneer ze mij lief aanstaart. Van het een op het ander, drukt ze haar lippen op de mijne. We kussen liefdevol en we draaien op ons zij. Ik pak haar heupen vast en druk haar tegen me aan. Haar tong raakt mijn lippen en voorzichtig open ik mijn mond. De warme adem van Myron voel ik tegen mijn bovenlip aan blazen. Mijn hand leg ik op haar wang en ik duw haar gezicht nog dichter bij dat van mij. We beginnen ruiger te zoenen en te ademen. Haar hand verdwijnt onder mijn shirt en ze streelt over mijn buik. Ik krijg overal rillingen en kippenvel. 'Oh sorry.' hoor ik ineens, vanuit de deur. We schrikken op en stoppen met zoenen. Ik kijk naar de deuropening en zie trijntje staan. Ze grinnikt achter de deur. 'Je pet lag nog beneden.' zegt ze, terwijl ze de pet naar mij toe gooit. 'Nou veel plezier nog.' lacht ze, als ze de deur sluit en weer weg gaat. Ik kijk naar Myron en we schieten in de lach. 'Zullen we maar vertrekken?' vraagt ze enthousiast. Ik knik en geef haar nog een kus, waarna ik haar dan loslaat en mijn koffer dicht rits. We lopen rustig naar beneden en geven de ouders van Myron een knuffel. 'Ik laat jullie weten wanneer we weer terug komen.' zegt Myron, als ze de knuffel met haar moeder los laat. Ze knikt en ze lopen mee naar de voordeur. We stappen in de auto en worden uitgezwaaid door mijn schoonouders. Op naar Italië.