Ons geheim {Enzo Knol en Myron Koops}

~71

Myron POV.

Enzo kijkt mij ongeloofwaardig aan. 'Echt?' zegt hij verbaasd, terwijl ik hem ook aankijk. Ik kan nog niet afleiden aan Enzo's blik wat hij ervan vind, maar zelf weet ik niet eens wat ik ervan vind. 'Ik ben zwanger.' zeg ik tegen mezelf, om te proberen het te beseffen. 'Holy shit.' zegt Enzo ineens, maar nu lacht hij. 'Maar hoe kan dat, je hebt een anticonceptiestaafje in je arm, die het zou moeten tegenhouden.' zegt hij verbaasd. 'Ik ben 1 van de 2,4 procent, waarbij het niet is tegengehouden.' zeg ik zachtjes. Ik probeer mijn tranen weg te knipperen, zodat ze niet uit mijn ogenhoeken vallen. We zitten eventjes voor ons uit te staren, zonder dat we iets zeggen. 'Wat denk je.' zeg ik zachtjes, om de stilte te verbreken. 'Eh, weet ik eigenlijk niet, ik had er nooit zo goed over nagedacht.' 'Wil je wel bij me blijven?' zeg ik met een gebroken stem. Enzo kijkt me meteen aan, met een geschrokken gezicht. 'Ja natuurlijk. Ik hou van je, dit gaan we samen doen.' Zegt hij snel. Hij knuffelt me en de opgehoopte tranen vallen uit mijn ogen. 'Het is jou keuze om het te houden, of weg te halen.' gaat hij verder. 'Ik zou het heel bijzonder vinden om een kindje te krijgen, maar het is aan jou.' fluistert hij lief. Ik laat de knuffel los en kijk hem weer aan. Zijn hand reikt naar mijn wang en hij veegt met zijn duim, mijn tranen weg. Ik glimlach en kus hem op zijn mond. 'Gaan we het al vertellen aan iedereen?' zegt Enzo dan. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, laten we afwachten of alles wel goed is.' zeg ik met een kleine glimlach. We gaan liggen en we knuffelen elkaar stevig. 'Alles komt goed, altijd.' zegt Enzo, als hij zijn hand op mijn buik rust en ernaar staart. Ik leg mijn hand op die van hem en adem diep in. 'Welterusten schatjes.' Hij kust mijn lippen en drukt daarna een kusje op mijn buik. Ik glimlach en ga bij hem liggen. 

Enzo POV.

Ik word wakker door de duiven die aan het koeren zijn. Ik snap niet hoe Myron hier altijd doorheen slaapt. Ik stap het bed uit en open het raam. De duiven vliegen van het dak weg, het weiland op. De vroege ochtend lucht adem ik diep in, terwijl ik mijn ogen sluit. 'Ik word vader.' bedenk ik me, met een grote glimlach op mijn gezicht. 'Goedemorgen.' hoor ik een ochtend stem van achter mij komen. Ik draai me om en ren naar het bed toe. 'Goedemorgen schatje.' zeg ik, als ik op het bed spring om Myron te knuffelen. Ze moet hard lachen, wanneer ik haar begin te kietelen. 'Vandaag is de dag!' zeg ik tegen haar. Eerst kijkt ze me bedenkelijk aan, maar dan beseft ze het. Vandaag word alles van het appartement naar de nieuwe woning gebracht. Van wat er nog over is dan. De rest gaan we halen bij winkels. We kleden ons zo snel mogelijk om en springen in de auto, we eten onderweg wel wat. 'Doei mam, doei pap!' zegt Myron, als we buiten bij de auto staan. 'Volgens mij ben je ook weer beter.' zeg ik tegen haar, als ik zie hoe enthousiast ze is. 'Ik denk dat ik ook misselijk werd van de zenuwen, omdat ik niet wist wat er was.' antwoord ze. 'Maar nu weet ik wel waarom ik in de toekomst, 's ochtends misselijk ben.' lacht ze. Ik lach met haar mee en we stappen in. 'We nemen gewoon 2 stappen, in 1 periode.' zeg ik zacht. Ze glimlacht naar me en geeft me een kus op mijn wang. 'Hmm lekker geschoren.' zegt ze blij. Tijdens het rijden, bellen we de maatjes op, want ze komen ook helpen met de verhuizing.