Ons geheim {Enzo Knol en Myron Koops}

~72

Enzo POV.

'Hey maatjes!' roep ik, als ik Thijs en Noël bij de voordeur zie staan. We geven ze een knuffel en we springen meteen in de vrachtwagen. Al de meubels zetten we over naar de container van de vrachtwagen. Samen met Thijs en Noël til ik alle zware dingen naar beneden, om het in de vrachtwagen te krijgen. Ik besef het nog niet helemaal, maar vandaag gaan we officieel verhuizen naar de nieuwe woning. En we zijn zo blij allemaal. Thijs en Noël blijven vanavond ook slapen, om het met ons te vieren. We hebben net de grote bank er in getild, en we zweten allemaal heel erg. 'Doe maar even rustig aan.' hoor ik Myron lachen, wanneer ze aan komt lopen met een dienblad met koffie. We pakken de bakjes aan en gaan op het muurtje zitten. 'Dankje schat.' zeg ik, als ik zie dat Myron een mooi hartje van melk, in mijn cappuccino heeft gemaakt. Ze glimlacht en komt naast ons zitten. Wanneer we de rest van de meubels, hebben ingeladen, rijden we met z'n allen naar de nieuwe woning toe. Al de buren, waar ik het goed mee heb kunnen vinden, zwaaien ons uit, aan het einde van de straat. 

We komen aan bij de woning en Milan staat ons al op te wachten, samen met Teunard. Ze gaan helpen vandaag, om alles in te richten en klaar te zetten. Weer tillen we alle meubelen, maar nu uit de vrachtwagen en de woning in. Iedereen weet precies wat wij van plan zijn. Myron en ik moeten straks ook naar een afspraak, zo kunnen de maatjes door gaan met inrichten. 

We zijn ongeveer op de helft van de lading. Myron staat in de deuropening, te zweten, door al het getil. Ik sla een arm om haar heen en geef haar dit keer een kopje koffie, die ik net al aan de rest heb gegeven. 'Doe jij nu maar even rustig aan.' zeg ik, terwijl ik onopvallend op haar buik aan het wrijven ben. Ze glimlacht en neemt het kopje aan. 'Mijn hartje was mooier.' zegt ze lacherig. Ik knik instemmend. 'Eens.' zeg ik. 'Gaan jullie zo naar de afspraak?' vraagt Thijs. Ik knik en drink het laatste slokje van mijn koffie op. 

We zijn aangekomen bij het ziekenhuis, waar we de aankomende tijd veel gaan zijn. Iedereen denkt dat we een vergadering hebben, over knolpower kleding, maar we hebben onze eerste echo van de baby. We hebben maar niks vertelt, want straks is het niet goed, of is er iets anders aan de hand. We lopen hand in hand naar binnen en ik voel Myron lichtjes knijpen in mijn hand. 'Goedemiddag, wat kan ik voor jullie doen?' horen we vanaf de balie. 'We hebben een afspraak voor een echo.' zegt Myron zenuwachtig. De mevrouw legt ons uit waar we moeten zijn en we volgen haar route, naar de echo kamer. 'Myron en Enzo Knol?' zegt de vrouw, die op het stoeltje zit. Ik grinnik. 'Klinkt wel goed.' zeg ik tegen Myron. Ze geeft ons een hand, wanneer we de kamer in komen lopen. 'Je mag wel gaan liggen op de stoel. Maak je gulp maar open en je trui mag wel wat omhoog.' zegt de vrouw rustig. Ik ga naast Myron op een stoel zitten en ze pakt mijn hand vast. 'Komt goed.' playback ik haar geruststellend. Ze knikt en doet wat de vrouw zegt. We zien op een schermpje, vage zwarte vlekken die snel bewegen, omdat de verloskundige het apparaatje beweegt over Myron's buik. 'Kijk, daar zie je een beetje en daar de achterkant van het hoofdje!' zegt ze enthousiast. Myron kijkt vol bewondering naar het scherm, maar ik zie niet waar de vrouw het over heeft. De vrouw ziet dat ik niet snap wat ze ziet, dus legt het me goed uit. Ik dacht dat het niet uit zal maken, maar nu ik het heb gezien, voel ik ook dat het echt is. 

'Je bent nog niet lang zwanger, dus kan ik niet zien of de baby iets van aandoeningen heeft, dat kan pas met een langere echo. Maar het goede nieuws is, dat het leeft, ademt en tot nu goed er goed uit ziet.' vertelt de verloskundige. Myron kijkt me blij aan en ik geef haar een kus. 'Ik zei het toch.' fluister ik. 'Alles komt altijd goed.' maakt Myron grappend mijn zin af. 

We lopen naar buiten, wanneer Thijs mij belt. 'Hey Enzo, kun je nog wat kit meenemen van het dorp?' zegt hij, dat hebben ze nodig voor de plinten. 'Ja, komt goed, we komen er zo aan.' antwoord ik, wanneer ik dan de telefoon ophang. Myron en ik lopen door het dorp om de benodigdheden voor de harde werkers te halen. Ineens pakt ze me vast bij mijn arm en trekt me mee een winkel in. 'Ik heb een idee.' zegt ze enthousiast. We lopen de Hema in en gaan op de kinderafdeling af. 'Oh nee.' zeg ik grappig. Myron zit te zoeken tussen alle rompertjes voor de baby's. 'Hier!' roept ze. Ze pakt een zwart rompertje, met een witte tekst erop. 'Leukste oom.' staat erop. 'Deze is voor Thijs!' zegt ze. Ik lach en schud mijn hoofd. 'En deze voor Noël!' gaat ze verder, als ze hetzelfde rompertje omhoog haalt, maar dan met 'Beste broer.' erop. Ik moet hard om haar lachen en knik mijn hoofd. 'Die nemen we mee.' zeg ik.