Ons geheim {Enzo Knol en Myron Koops}

~66

Enzo POV.

Iedereen heeft ondertussen z'n lunch op. We zijn wat met elkaar aan het praten over Italië en het nieuwe huis. 'Wat voor cijfer geven jullie je leven op dit moment.' vraag ik, uit het niets, aan iedereen. Ze beginnen na te denken en snel daarna weten ze het antwoord. 'Sowieso een 10.' zegt Myron. Thijs en Noël knikken. 'Ja mee eens.' hoor ik ze zeggen. 'Dat kan niet.' zeg ik. Ik zie ze verbaasd naar me kijken. 'Ik heb alles, een super lief vriendje die altijd voor me zorgt, de leukste vrienden die er altijd voor me zijn, we zijn net terug van vakantie en ons huis is bijna af. Hoe kan dit nog beter?' vraagt Myron. Ik glimlach en begin in mijn tas te graaien. Ze kijken allemaal afwachtend. Ik haal 3 kleine vierkante cadeautjes uit mijn tas. Ze zijn ingepakt met Knolpower inpakpapier, natuurlijk. Ik geef ze aan Myron, Noël en Thijs en ik ga klaar zitten voor hun reactie. 'Oke tegelijk openmaken, 3, 2, 1 en NU.' roep ik. Ze beginnen het uit te pakken en er komt een zwart doosje tevoorschijn. Ze vouwen hem open en er zit een ketting in. Met open monden kijken ze me aan. Het is een zilveren ketting, in het logo van Knolpower, met allemaal diamanten erop. Ik heb ze speciaal laten maken voor ons. Ik voel me zo enthousiast en ik wil het meteen uitleggen. 'Ik wil jullie zo erg bedanken voor alles wat jullie voor me hebben gedaan. Thijs, je helpt me altijd met het bedenken van ideeën en het designen van mijn YouTube kanaal en je bent echt mijn beste vriend geworden, in al die jaren dat ik je ken. Noël, je bent zo lekker jezelf en ik kan zo erg lachen met jou. We hebben dezelfde interesses en delen alles samen. En Myron.' wil ik verder gaan. Ik krijg tranen in mijn ogen, omdat ik zo erg houd van deze mensen. Met een brok in mijn keel praat ik verder. 'Er zijn niet eens woorden voor hoe ik me bij je voel. Ik wil oud met je worden en zoveel meer leuke dingen samen beleven. Je betekent alles voor me en ik zal je nooit kwijt willen. Ik ben dankbaar voor mijn vrienden en familie die je zo goed hebben opgevangen.' ga ik verder, terwijl ik mijn tranen probeer weg te lachen. Ik kijk Myron aan en zie dat ze het ook niet droog kan houden. Ze leunt naar me toe en knuffelt me. Op dat moment ontspan ik en laat ik mijn emoties gaan, net als Myron. 'Ik ben zo trots op je.' hoor ik haar snikken in mijn trui. Thijs en Noël beginnen ons ook te knuffelen. 

Ondertussen hebben we Thijs en Noël afgezet bij het tankstation, waar ze weer worden opgehaald door de vader van Noël. Ik ben samen met Myron onderweg naar het appartement. Myron kan niet stoppen met kijken naar de ketting en ik had precies gehoopt op de reactie die ze gaven. Ik voel zo'n voldoening en wil het liefst van de daken afschreeuwen dat ik zo wijs met ze ben. Maar het enige wat ik doe, is de hele weg naar huis glimlachen en lekker kletsen met Myron. Mijn glimlach verdwijnt echter als we aankomen bij het huis. Ik rijd het steegje in naar de garage, en zie op de muren van de gebouwen om ons heen, allemaal lichten reflecteren. Maar het zijn geen gele lichten, het zijn rood en blauwe lichten. Wanneer ik de straat in kan kijken, zie ik 3 politie auto's staan. Ik parkeer de auto even buiten en stap uit. De onderbuurvrouw staat in paniek bij een politieman. Vol verwarring lopen Myron en ik naar de politieman toe. 'Goedendag meneer. Bent u meneer Knol?' zegt de man. Mijn buurvrouw knikt hevig haar hoofd heen en weer. 'Ja.' zeg ik onzeker. 'Dan heb ik slecht nieuws voor je. Er is bij je ingebroken.'