Ons geheim {Enzo Knol en Myron Koops}

~25

Enzo POV.

Ik klik op de video die op de USB stick staat. Het is zwart en we zien vaag een gezicht van een masker in beeld.

'Goed, jullie hebben de envelop gevonden. Het is nog maar 2 dagen voor oud en nieuw, vergeet dat niet. Of wel, want ik heb de galg al klaar staan. Muhahahaha. Om Myron terug te krijgen, wil ik in ruil, daar iets voor krijgen. Rijd naar de volgende coördinaten. 45°28'1424" Daar staat iets op je te wachten waarmee je Myron kunt helpen. Wees snel, want ze houd het niet lang meer vol.' zegt Imba, met een vervormde stem. Dan zien we ineens de camera in water worden gegooit, wanneer de videoboodschap daarna stopt. Noël heeft de coördinaten opgeschreven en meteen zoek ik ze op. 'Dit is op Sermione!' roep ik terwijl we naar de auto rennen. Ik zet mijn navigatie aan en rijd snel richting Sermione. Dat is een schiereiland, die wij kunnen zien vanaf het appartement. Gelukkig zijn we met de Lamborghini, dus kunnen we wat sneller rijden. 

Na een tijdje zijn we daar aangekomen. Er staat een man, die lijkt op Imba, maar het is hem niet. Hij komt naar ons toegelopen. 'Het lijkt wel een aanhanger. Zijn er dan meer dan 1?' bedenk ik me. Ik zet de auto neer en we stappen uit. Hij lijkt een beetje bangig, als hij op ons af komt lopen. Ik maak me daarom groot en probeer me niet klein te maken door iemand zoals hij. 'I need your car.' zegt hij voorzichtig. 'What do we get in return?' vraag ik hem. 'This.' zegt hij, en hij geeft me een klein tasje. Ik pak het aan en hij rent weg, nadat hij de autosleutels uit mijn handen heeft gegrepen en dan stapt hij in de auto. Ik heb alles over om Myron te redden, dus hij mag de auto hebben. Maar hoe komen we terug bij het appartement? Thijs pakt het tasje van mij aan en maakt het open. Als eerste haalt hij er een sleutel uit. Ik pak hem aan, wanneer hij verder gaat. Dan haalt hij een klein apparaatje eruit waar iets op te zien is. We zien allemaal water vallen, als een soort waterval. Steeds word het minder en dan zien we een grote blauwe ruimte. Ineens valt me op dat Myron daar zit. 'Kijk!' schreeuw ik en ik wijs naar Myron. We zien dat ze aan het roepen is, maar we horen niks. Ineens komt in me op waar dit is, wanneer ik dat dan aan Thijs en Noël vertel. We rennen langs de kust, op zoek naar snel vervoer om terug te gaan naar het appartement. Er staat een gezinnetje te wachten bij de haven op de jongen die de waterscooters goed legt. Hij draait zich net om, om uitleg te geven aan de familie als ik op de waterscooter spring. Het gezin schrikt en wijst naar ons. De jongen komt boos naar ons toe rennen. 'Thijs, Noël, spring erop!' Ze springen erop, wanneer ik net de waterscooter aan de praat heb gekregen. Als ik omkijk, loopt de jongen te vloeken in het Italiaans. 'I'm sorry!' roep ik nog snel, terwijl ik wegvaar met de waterscooter.