Ons geheim {Enzo Knol en Myron Koops}

~53

Enzo POV.

'Jo met Thijs.' horen we Thijs zijn stem door de auto galmen. 'Hey Thijs, wat denk je ervan om even op vakantie te gaan?' vraag ik grinnikend. Ik hoor dat hij verward is. 'Eeh, leuk?' zegt hij. 'Wil je mee naar Italië!' Roept Myron. 'Waaaat? Nu?' antwoord hij. We lachen hard en leggen hem alles uit. Daarna bellen we met Noël en gelukkig wilt hij ook mee. Midden in Brabant stoppen we bij een tankstation, waar we hebben afgesproken. Myron moet nodig plassen, dus die rent snel naar binnen. Ik sta buiten in de frisse lucht tegen mijn auto aan te leunen, nadat ik even heb getankt. Ik zie een witte volkswagen aankomen rijden. Hij doet zijn richting naar rechts aan en ik knijp mijn ogen samen. Ik probeer te kijken of dat Noël en Thijs zijn, maar het is donker en ik kan niets zien. Myron komt aanlopen, wanneer ze klaar is met plassen. 'Zijn dat-' begint ze, terwijl ze onderbroken word door een rav, die uit de auto komt. 'Ja dat zijn ze.' maakt ze lachend haar zin af. De witte VW van Noël komt aanrijden. De deuren vliegen open en ze lopen naar ons toe. 'Hey maatjes!' roepen ze. Ze geven ons een knuffel, waarna de vader van Noël, die achterin zat, weer met zijn auto terug rijd naar huis, nadat ze afscheid hebben genomen. De jongens springen in mijn auto en we rijden verder naar Italië. 

We zijn al even onderweg en zijn nu in het midden van Zwitserland. Ik begin te gapen en ik wrijf in mijn ogen. Als ik in de binnenspiegel kijk, zie ik Noël en Thijs achterin slapen. Ze hebben beide een kussen, waar ze lekker op leunen. De muziek van Noël, hoor ik door zijn airpods heen. Ik glimlach, als ik luister naar zijn muziek. Myron haar kussen ligt tussen ons in, waar ze haar hoofd op rust. Ze is al lang aan het slapen en ik kriebel door haar haren. Ik kijk weer naar de weg en het is een lange snelweg met veel vrachtwagens, die altijd 's nachts rijden. Het is heel eentonig en mijn ogen voelen zwaar. Ik knipper met mijn ogen, maar de knipper duurt steeds langer, totdat ik niks meer zie. Mijn ogen vallen dicht en het voelt heel ontspannen. Ineens schrik ik wakker, wanneer ik ook mijn handen om het stuur ontspan. Ik heb geen controle meer en pak meteen het stuur weer vast. Ik wil Myron niet wakker maken, maar ik ben zo moe. Ik zet mijn koptelefoon op en probeer door de muziek wakker te blijven. Mijn ogen beginnen steeds meer te prikken en de lucht die mijn ogen in waait, doet zeer. 'Tankstelle in 200 Metern.' lees ik op een bord, wanneer mijn koplampen er kort op schijnen. Ik doe mijn richting aan en voeg uit op de snelweg. Ik stop op een parkeerplekje. Ik leg mijn hand op de rug van Myron en geef haar een kus. Ze word rustig wakker en wrijft in haar ogen. 'Moet ik rijden?' vraagt ze, wanneer ze mijn gezicht ziet. Ik knik en glimlach naar haar. We wisselen van kant en ik ga lekker op haar kussen liggen. Met haar nagels kriebelt ze op mijn voorhoofd en daarvan val ik langzaam in slaap.