Ons geheim {Enzo Knol en Myron Koops}

~2

Nadat we een paar video's hebben opgenomen voor mijn gamekanaal, EnzoKnol2, gaan we naar buiten. We nemen een bal en een frisbee mee om mee te kloten in het dorp. Na 10 minuten lopen zijn we in het centrum en heb ik zin in een bakje koffie. Ik vraag aan de maatjes of ze ook willen en dat vinden ze een goed idee. Vanavond ga ik live op Twitch en ik wil dat graag op Instagram zetten, zodat mensen dat weten en komen kijken. Ik pak mijn telefoon erbij en terwijl ik instagram open en net begin te filmen, loop ik, doordat ik niet voor me kijk, tegen iemand aan. Ze had koffie in haar hand, dat net over mijn broek heen is gekomen. Ik kijk naar beneden om te zien hoe erg de koffie op mijn broek zit en omdat het heel warm is. 'Oh sorry!' zegt het meisje. Nog steeds naar beneden kijkend zeg ik; 'nee geeft niet ik keek nie....' terwijl ik naar boven kijkt valt mijn mond open. Het is een super mooi meisje met licht haar, prachtige blauwe ogen en ze kijkt heel lief. 'Eehh ik eeh sorry van mij, ik keek niet goed om me heen.' zei ik stotterend en ik hoop dat ze het niet opviel dat ik naar haar staarde. 'Haha geeft niet hoor' zegt ze lachend, terwijl ze langs me loopt en me aan blijft kijken. Wanneer ze de de hoek omloopt en ik haar niet meer zie, word ik wakker uit mijn staar en voel ik dat ik word bekeken. Ik draai me om en zie dat Thijs en Noël naar me kijken met hun wenkbrauwen omhoog. 'Wat is er?' vraag ik blozend. 'Oh niks hoor.' zegt Thijs met een grijns op z'n gezicht. 'Bedankt Enzo, nu voel ik me nog meer single.' lacht Noël. 

We zijn weer thuis en de jongens gaan zo ook weer naar huis. Ik wil mijn telefoon pakken maar ik voel dat ik die niet in mijn broekzak heb. Ik raak snel in paniek en zoek het hele huis rond. Thijs en Noël helpen mee zoeken maar gaan dan naar huis, want het is al laat en we kunnen mijn telefoon niet vinden. Ik loop met ze mee naar buiten en ik zwaai ze uit. Ik ga weer naar de lift om naar boven te gaan maar als ik bij mijn deur kom, is er iemand aan het aanbellen. 'Hey kan ik je misschien helpen?' vraag ik tegen de persoon. Ze schrikt op en draait zich om. Er komt een glimlach op mijn gezicht. 'Jij weer?' vraag ik vrolijk. Ze bloost een beetje, omdat ze niet had verwacht dat ik hier zou zijn. 'Ik heb deze telefoon gevonden op straat, er stond nog een Instagram filmpje open van dat je tegen me aanbotste. Dus daardoor wist ik van wie die was. Ik heb de hele middag mensen gevraagt of ze je kennen en wisten waar je woont. En nu ben ik dus hier.' 'Oh wauw, mijn telefoon, die was ik kwijt, dankjewel!' Wil je even binnenkomen voor een kopje thee of koffie? Je lijkt zo koud.' vraag ik aan haar. 'Ja graag.' zegt ze blij. 

Ze loopt naar binnen en ik neem haar jas aan en hang hem op. 'Ik ben Enzo trouwens.' zeg ik tegen haar. 'Ik ben Myron.' zegt ze. Ik begin met thee zetten en ik verwijs haar naar de bank. Ik begin een gesprek om haar een beetje te leren kennen. De hele avond hebben we gekletst en het was super gezellig. Alsof ik haar al jaren ken. Ik weet nu wat dingen over haar en zij over mij. Ik kijk op de klok en dan schrik ik even. 'Wat is er?' vraagt Myron bezorgt. 'Eh het is al 1 uur 's nachts.' zeg ik geschrokken maar toch moet ik even lachen. 'Oh nee dan kan ik niet meer naar huis. Mijn bussen rijden al niet meer.' zegt Myron verward. 'Je mag hier wel slapen als je wilt?'