Ons geheim {Enzo Knol en Myron Koops}

~50

Enzo POV.

Al dagen ligt mijn camera op het plankje in de kast. Ik heb hem niet meer aangeraakt, na wat er met Myron is gebeurd. Ik heb voor haar gezorgd en voor haar klaargestaan. Ze is net het ziekenhuis uit, nadat we daar nog een nachtje moesten blijven. Toen zijn we weer naar haar huis gegaan en daar zijn we ook gebleven. Haar enkel moest ze rusten en ze moest later terug komen van de dokter, om te kijken of ze een operatie nodig heeft. Albert, haar vader, heeft meteen toen we terug waren aangifte gedaan tegen die Lucas. Ze heeft de afgelopen nachten niet goed kunnen slapen en werd steeds wakker, uit haar nare dromen. Ze heeft een trauma opgebouwd, van vroeger en dat van nu. Overal waar ze naar toe wilt in het huis, moet ik met haar mee. Ik haat het om haar zo bang en onzeker te zien, maar ik ben blij dat ik de keuze heb gemaakt om er helemaal voor haar te zijn. We gaan hier samen uitkomen, net als altijd, bedenk ik me, als ik op haar bed lig. Ik kijk opzij en zie haar slapen, met de ochtend zon schijnend op haar gezicht. Plukjes haar liggen over haar gezicht heen. Ik rijk met mijn vinger ernaar toe en veeg ze langzaam weer terug, naar de rest van haar haar. Ik glimlach licht, als ik zie dat zij dat ook doet. 'Goedemorgen schat.' zeg ik, als ik haar een kus geef. Haar ogen houd ze dicht en ze trekt me in een knuffel. Haar wang is helemaal warm van het slapen en met mijn neus lig ik in haar haren, die lekker ruiken van de shampoo. 'Als het goed is krijgen we vandaag een bericht over het huis!' zeg ik tegen haar, als ik besef welke datum het is. 'Yes.' zegt ze, als ze me nog steviger knuffelt. Ik pak mijn telefoon en zet het geluid aan, voor als Teunard, de projectbegeleider, mij belt. Ik trek en shirt en joggingsbroek aan en loop met Myron naar beneden. 

Samen met haar ouders, zitten we aan de tafel te ontbijten. We spelen in de tussentijd een spelletje, die we gister avond niet af hebben gemaakt. Het is goede afleiding voor Myron, want ik zie haar steeds meer lachen. Ineens gaat mijn telefoon over. De ringtoon klinkt door de hele kamer en ik neem snel op. Ik zet hem op de luidspreker, als ik begin te praten. 'Hallo, met Enzo.' zeg ik. 'Hey Enzo! Met Teunard.' klinkt er uit de telefoon. Allemaal zitten we hoopvol te wachten op wat hij gaat zeggen. 'Ik heb goed nieuws voor jullie. Jullie bod is geaccepteerd en in maart mag ik jullie de sleutel al geven!' Allemaal juichen we luid en we horen Teunard lachen. 'Dankjewel Teunard, baas.' zeg ik tegen hem. 'Ik kom binnenkort wel langs, om alles te bespreken, doei!' zegt hij nog en dan hangt hij op. Ik geef Myron een knuffel en de rest van de dag gaan we lekker chillen.