Ons geheim {Enzo Knol en Myron Koops}

~73

Myron POV.

We arriveren bij de woning en we lopen naar de voordeur. Milan en Teunard zijn al weg, want de auto's staan er niet meer. De deurklink gaat al naar beneden en Thijs staat in de deuropening. 'Kom binnen mevrouw en meneer Knol.' grapt hij. We lachen en lopen naar binnen. Alle kamers zijn ingericht, precies zoals we in gedachten hadden. 'Hebben jullie alles afgemaakt? vraag ik verbaasd, omdat er nog veel te doen was en we waren van plan om weer verder te helpen als we terug kwamen. Trots knikken de mannen. We geven ze meteen een knuffel en bedanken ze. Meteen gaan we de rondleiding volgen van Thijs en Noël. Ze zijn het meest enthousiast met de zolderkamer, want dat is waar hun gaan slapen. 'En wat gebeurt er met die kamer?' zegt Noël, als hij wijst naar de kamer naast die van ons, die nog leeg staat. Enzo en ik halen onze schouders op. 'Dat zien we dan wel weer.' zegt Enzo. 

Ik heb in de achtertuin een picknick kleed en een koffer met hapjes neergelegd. Het is mooi weer, dus kunnen we lekker in de tuin eten. We gaan zitten en ik leg het stokbrood met het beleg neer. 'We hebben een cadeautje voor jullie.' zeg ik tegen Thijs en Noël. Ze reageren opgewonden en benieuwd. Ik haal 2 ingepakte pakjes uit mijn tas en geef ze aan de jongens. 'Tegelijk open maken.' zeg ik. Ze beginnen met uitpakken en houden de romper voor hun. 'Leukste broer?' 'Huh, leukste oom?' zeggen ze. Ze kijken ons vol ongeloof aan. Enzo haalt 2 foto's van de echo achter zijn rug vandaan en geeft ze aan hun. Met de mond open, staren ze naar ons. 'We zijn zwanger.' zeg ik er nog maar even bij, zodat ze het misschien beter beseffen. Ze leunen meteen naar voren en geven ons een groepsknuffel. Ook feliciteren ze ons en hebben ze veel vragen. 

'Ook hebben we vanavond een belangrijke afspraak en ik wilde vragen of jullie mee willen.' zegt Enzo. Thijs en Noël kijken verbaasd. 'We hebben goed nieuws, want ze denken dat ze Imba hebben opgepakt. Vanavond is een rechtszaak en horen we, wat er met hem gaat gebeuren. Thijs en Noël knikken meteen. 'Natuurlijk gaan we mee.' zeggen ze meteen. We glimlachen en stappen na een tijdje de auto in.

*Klop* *Klop* *Klop* 'Stilte!' klink er door de hele rechtbank. Mensen schrikken en zijn meteen stil. 'Vandaag hebben we een man zitten, die bepaalde mensen heeft bedreigd. Hij gaat onder de naam Imba, maar in het echt heet hij Lucas.' Wanneer ik dat hoor, sla ik meteen mijn hand voor mijn mond. De jongen haalt zijn capuchon  van zijn hoofd en ik zie daar een gezicht verschijnen, die ik goed herken. Enzo en Thijs zitten naast mij en proberen me gerust te stellen. Ik voel een woede van binnen, helemaal opkomen. 'Rustig schat, hij krijgt zijn straf.' zegt Enzo, terwijl ik aan hem zie, dat hij Lucas nu ook wel helemaal in elkaar wilt slaan. 'Deze jongen heeft Enzo, Myron, Thijs en Noël bedreigd, bang gemaakt, heeft van ze gestolen, aangerand en heeft zelfs een poging tot moord uitgeoefend.' Met de gedachte aan alle gebeurtenissen, krijg ik weer een zenuwachtig gevoel. Ik denk dat iedereen van ons wel een soort trauma heeft opgelopen, Thijs en Noël zeggen ook dat ze er af en toe nog van dromen. 'Heeft iemand bezwaar tegen deze beschuldigingen?' vraagt de rechter. Ik hoop dat niemand opstaat, maar toch zie ik iemand omhoog komen. Het is de advocaat van Lucas, die haar woord nog even wilt doen. 'De woorden van Lucas zijn; "Ik kan niks terug draaien en ik ben er zeker ook niet trots op. Het is intens uit de hand gelopen, want ik wilde het niet op deze manier." Hij gaat akkoord met de straf, omdat hij weet dat er niks anders van gemaakt kan worden, na wat hij allemaal heeft gedaan.' zegt zijn advocaat. *Bam* klinkt de hamer, op het slagblok. 'Lucas krijgt 2 jaar celstraf, en daarna word hij naar een TBS-Kliniek gestuurd.' eindigt de rechter, de rechtszaak. Een grote last gaat van mijn schouders af en ik zie dat dat bij de rest ook gebeurd. Lucas zit zielig op zijn stoel, te beseffen wat er aan de hand is. Dit is de eerste keer dat ik me niet meer bang voel, als ik de naam Imba of Lucas hoor. Ik weet nu dat hij vast zit, praktisch zijn hele leven en dat is echt een top gevoel. Ik probeer Lucas te negeren en rustig lopen we met de rest van de mensen de rechtszaal uit. Wanneer we in de grote gang lopen, opweg naar buiten, app ik mijn moeder, met het hele verhaal. 'Myron, Myron.' Hoor ik achter me. Ik draai me om en ik zie Lucas voor me. Er zijn 2 beveiligers die hem vast hebben en hij lijkt een enkelband om te hebben. Heel intimiderend staat hij voor me en ik voel me toch weer bang. Enzo komt meteen voor me staan en maakt zich groot. 'Ik wilde nog wat zeggen.' zegt hij zacht. We houden ons stil en wachten af. 'Ik weet dat niks het meer goed maakt, maar het spijt me. Ik was heel jaloers op Myron. Enzo, ik kijk altijd je video's en werd jaloers op wat voor mooie meid jij had gevonden. Het begon met een grapje, maar het liep heel erg uit de hand. En vooral sorry aan Myron, ik was nooit van plan om je echt te verdrinken en het spijt me van het aanranden.' vertelt hij verder. Ik knik licht. 'Succes in de cel en kliniek.' zegt Thijs, om hem weg te krijgen. Lucas knikt ligt en word meegenomen door de beveiligers. 'Enzo Knol?' hoor ik dan ineens. 'Hier zijn je auto sleutels en de gestolen apparatuur word op dit moment naar je huis vervoerd.' zegt een ambtenaar, die Enzo de sleutels overhandigt. 'Bedankt.' zegt Enzo. We lopen met een goed gevoel de rechtbank uit, op naar herinneringen zonder Imba, oftewel, Lucas.