Ons geheim {Enzo Knol en Myron Koops}

~74

Enzo POV.

Vandaag zijn alle meubels die zijn gestolen, weer naar ons terug gebracht. Dat duurde even, want alles was opgeslagen in het buitenland. En nog beter nieuws, we hebben de Lamborghini weer terug! Er zit wel wat beschadiging op, maar dat maakte mij niet uit. Iedereen is in de nieuwe woning, om de overige meubels neer te zetten en de rest weg te gooien. 'Wat wil je hiermee?' vraagt Myron aan mij. Het is een oud kastje die ik altijd naast mijn bureau had staan. 'Gooi ook maar weg.' zeg ik, als ik mijn hand over mijn voorhoofd veeg, om het zweet eraf te halen. Thijs en ik hebben alles naar binnen gebracht en dat is behoorlijk zwaar. Myron knikt en gooit het kastje naar buiten in de grote container. 'Zal ik even koffie maken?' zegt ze, als ze me een kus geeft. Ik knik blij en wrijf over haar buik. Thijs, Noël en ik lopen achter haar aan, de keuken in. We gaan aan de bar zitten en wachten totdat Myron de koffie klaar heeft. 'Dus, al 20 weken.' zegt Thijs ineens. Ik knik. 'Tijd gaat snel.' zeg ik volwassen. 'Hoe groot is de baby nu dan?' vraagt Noël nieuwsgierig. Myron weet dat altijd precies, want die vind het leuk om dat bij te houden. 'Het is nu ongeveer 25 centimeter, dus zo groot als een wortel.' grinnikt ze. Noël gaat ineens stuk van het lachen. 'Wat?' lacht Myron. 'Ik zie het voor me, dat er een wortel in je buik zit.' lacht hij hard. We grinniken om hem en drinken onze koffie op. 

'Goed, gaan we weer verder?' zegt Thijs, terwijl die grappend zijn spierballen laat zien. We knikken en staan op van de barkrukken. We lopen naar boven met meubels en beginnen ze daar te plaatsen. 'AUW!' hoor ik ineens vanaf beneden. Mijn oren staan scherp, als ik wacht of het ernstig is. 'ENZO!' hoor ik Myron dan in paniek schreeuwen. Meteen laat ik los, wat ik vast had en ren ik naar beneden. 'Wat is er, wat is er.' roep ik. Ik ren de keuken in en zie haar gekrampeerd op de kruk zitten. Ik merk dat haar ademhaling onregelmatig is, als ik bij haar sta. 'Schat, probeer rustig te ademen.' probeer ik haar te kalmeren, als ik zelf de ademhaling leid. 'Bloed.' zegt ze moeilijk. Ik schrik op en begin haar te checken. Haar broek zit onder het bloed, alsof ze ineens hevig ongesteld is. Dit is niet goed. 'Kan je lopen?' vraag ik rustig aan haar. Kort haalt ze haar schouders op en probeert op te staan. 'Auw. Nee.' kreunt ze. Ik til haar op en ze rust met haar hoofd tegen mijn borst aan. 'Jongens, we moeten met spoed naar het ziekenhuis.' roep ik naar boven. Thijs en Noël komen aangerend en vangen de sleutel die ik naar ze gooi. Thijs springt achter het stuur en samen met Myron ga ik achterin zitten. 'Snel!' roep ik, voordat hij zijn motor start en wegrijd naar het ziekenhuis.