Ζαΐρα.
Για τις επόμενες τρεις ημέρες μένω κλειδωμένη στο δωμάτιό μου, κοιτάζοντας το τίποτα. Ο Απόλλων δεν φεύγει από το πλευρό μου. Με παρηγορεί και με κρατάει τη νύχτα, όταν οι εφιάλτες μου αποφασίζουν να επιστρέψουν. Δεν είπαμε στην αστυνομία τι συνέβη. Ποιο θα ήταν το νόημα; Υπάρχει μια υπερφυσική εξήγηση πίσω από το θάνατο της μαμάς.
Αυτές τις τρεις ημέρες κλαίω, ουρλιάζω και έχω κατάθλιψη. Περνάω το ίδιο στάδιο θλίψης όπως πριν από πέντε χρόνια, όταν έχασα τον Νικηφόρο. Πρώτα θυμός, μετά άρνηση και τελικά αποδοχή. Ξέρω ότι τίποτα από αυτά δεν θα ζωντανέψει την οικογένειά μου. Είμαι σπασμένη.
Σήμερα αποφάσισα να σηκωθώ όρθια να αγωνιστώ και να κάνω τον ένοχο να πληρώσει.
"Μην τα παρατάς".
Βρέθηκα στην ίδια κατάσταση και στο παρελθόν και τα κατάφερα. Τι θα με σταματήσει τώρα; Πρέπει να ξεκινήσω πάλι από την αρχή. Πρέπει να αντιμετωπίσω τον κόσμο. Πρέπει να κάνω μια επιλογή: να βυθιστώ στη μιζέρια μου ή να συνεχίσω.
Και επιλέγω να συνεχίσω.
Ο Νικηφόρος.
Η μητέρα μου.
Ποιος θα είναι ο επόμενος στη λίστα;
Τα μάτια μου πέφτουν στον Απόλλων και ανατριχιάζω από φόβο. Τρέμω στην ιδέα να τον χάσω. Τον φιλάω στο μάγουλο και, προσέχοντας να μην τον ξυπνήσω, σηκώνομαι από το κρεβάτι. Ένας κόμπος εγκαθίσταται στο λαιμό μου καθώς συνειδητοποιώ ότι βρίσκομαι στο παλιό μου δωμάτιο. Οι σκέψεις μου με βασανίζουν και ο θυμός είναι ανεξέλεγκτος. Ένα δηλητηριώδες μίσος με κατατρώει.
"Τελείωσε".
🌙🌙🌙
Κατεβαίνω προσεκτικά τις σκάλες και ρίχνω μια πιο προσεκτική ματιά σε αυτό που κάποτε ήταν το σπίτι μου. Είναι νεκρό και άδειο. Το να βρίσκομαι εδώ είναι βασανιστήριο, οι αναμνήσεις είναι σαν αλάτι στην πληγή μου. Το κάψιμο στο στήθος μου δεν λέει να φύγει. Πρέπει να παλέψω για να συγκρατήσω την ανάγκη να κλάψω και να καταρρεύσω.
Δεν θα επιστρέψουν.
Έφυγαν.
Πνίγω έναν λυγμό στην παλάμη μου και ξαφνιάζομαι όταν νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου. Ο Άστορ Ντέσμοντ με κοιτάζει με συμπόνια και η καρδιά μου σφίγγεται. Ο πόνος στο πρόσωπό του με σκοτώνει.
«Ξέρω ότι δεν έχουμε μιλήσει πολύ από τότε που γνωριστήκαμε, αλλά έχεις την υποστήριξή μου», μουρμουρίζει. «Είμαι εδώ αν χρειαστείς κάτι, Ζαΐρα».
