Απόλλων.
Λέω στους αδελφούς μου με μεγάλη λεπτομέρεια για την κατάστασή μου με την Ζαΐρα. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ όλη τη νύχτα. Ήταν ξαπλωμένη ανάσκελα στο κρεβάτι, αγνοώντας την παρουσία μου. Δεν ήθελε να είναι κοντά μου. Ούτε μου έδωσε την ευκαιρία να απολογηθώ όταν ήθελα να μιλήσω.
«Είσαι πιο ηλίθιος απ' ό,τι νόμιζα», λέει ο Αντριέν. «Με απογοητεύεις, Απόλλων».
«Σκάσε».
«Ω, δεν πρόκειται να το βουλώσω», τα κηρύγματα του Αντριέν συνεχίζονται. «Η Τζένη είναι μια γαμημένη τρελή και είσαι ο μόνος που δεν το καταλαβαίνει. Άνοιξε τα μάτια σου, αδερφέ, χρησιμοποίησε το μυαλό σου και σταμάτα να σκέφτεσαι με το μόριο σου!»
Τα δόντια μου τρίζουν ενοχλημένα.
«Σταμάτησα να σκέφτομαι με το μόριο μου εδώ και πολύ καιρό!»Υψώνω κι εγώ τη φωνή μου. «Μην αναφέρεις ποτέ ξανά τέτοιες μαλακίες, ηλίθιε!»
Ο Άστορ χλευάζει από τη θέση του.
«Είσαι ακόμα τυφλός όταν πρόκειται για την Τζένη».
Δεν μπορώ να ξεχάσω τον πόνο στην έκφραση της Ζαΐρα όταν της τα είπα όλα αυτά. Γαμώτο, είμαι μαλάκας. Ίσως η φιλία μου με την Τζένη με έχει τυφλώσει και δεν θέλω να πιστέψω ότι είναι δολοφόνος. Κάθε φορά που την κοιτάζω, βλέπω εκείνο το κοριτσάκι που ξέρω εδώ και χρόνια. Αρνούμαι να πιστέψω ότι σκότωσε αθώους ανθρώπους από ζήλια. Αρνούμαι.
«Η Ζαΐρα είναι ικανή να μου σπάσει τα κόκαλα αν της μιλήσω». Κοιτάζω συνέχεια έξω από το παράθυρο στους δρόμους. «Δεν θέλει να με δει».
«Εγώ θα έκανα το ίδιο». Ο Αντριέν τοποθετείται δίπλα μου και κοιτάμε μαζί τους δρόμους. «Υπερασπίστηκες την "φίλη σου με προνόμια"». Γελάει κι εγώ του ρίχνω ένα θυμωμένο βλέμμα. «Τι; Έχει δίκιο να είναι θυμωμένη».
«Δεν καταλαβαίνεις», αναστενάζω. «Αυτό είναι πολύ δύσκολο για μένα, Αντριέν. Δεν ξέρω τι να πιστέψω».
«Αν ήμουν στη θέση σου, θα έκανα έρευνα», λέει ο αδελφός μου. «Μάθε αν η Τζένη κρύβεται πίσω από όλους αυτούς τους φόνους».
Απομακρύνω το βλέμμα.
«Θα το κάνω».
«Θέλω να πας πρώτα να ζητήσεις συγγνώμη από την κοπέλα σου». Χτυπάει τον ώμο μου. «Μίλησέ της και πες της πόσο λυπάσαι. Κάνε τα μαγικά σου».
Τα χείλη μου σχηματίζουν ένα χαμόγελο.
«Τα μαγικά μου;»
