Ζαΐρα.
Πολλές σκέψεις και συναισθήματα με χτύπησαν ταυτόχρονα: φόβος, τρόμος και πανικός. Έρχονται για μένα, πρέπει να κάνω κάτι γι' αυτό. Δεν θα αφήσω κανέναν να πληγωθεί εξαιτίας μου. Αν οι λυκάνθρωποι αυτής της αγέλης με μισούσαν πριν, τώρα θα είναι χειρότερα. Θα θέλουν να με κάψουν στην πυρά επειδή είμαι υπεύθυνη για τόση τραγωδία.
Σκοτώνουν ανθρώπους και καταστρέφουν τα σπίτια τους. Υπάρχει φωτιά, ακούω κραυγές, γυναίκες και παιδιά που τους ικετεύουν να σταματήσουν. Ω, Θεέ μου. Αυτό είναι τρομερά λυπηρό. Θέλω να κρυφτώ σε μια σπηλιά και να μην βγω ποτέ.
«Έλα», λέει ο Απόλλων λαχανιασμένος. «Πρέπει να φύγουμε».
Κοιτάζω με γουρλωμένα μάτια τη σκηνή. Οι επιτιθέμενοι είναι βίαιοι και επιθετικοί. Το στομάχι μου συρρικνώνεται από φόβο- καταπίνω τον κόμπο που έχει κολλήσει στο λαιμό μου. Ο πανικός καταλαμβάνει τα συναισθήματά μου και δεν ξέρω τι να κάνω. Με την άκρη του ματιού μου, βλέπω τον Αντριέν να αλλάζει μορφή και τους γονείς του να κάνουν το ίδιο.
Σε παρακαλώ, ελπίζω να είναι καλά.
«Μπορείτε να φύγετε», μουρμουρίζει ο Άστορ, «Θα σας καλύψουμε εμείς».
Όλα συμβαίνουν σε αργή κίνηση. Ο Άαρον και ο Άστορ μεταμορφώνονται χωρίς να βγάλουν τα ρούχα τους, με το ύφασμα να σκίζεται καθώς αλλάζουν. Ουρλιαχτά, γρυλίσματα και αγκομαχητά έρχονται και φεύγουν, μέχρι που οι Ντέσμοντ, με τη μορφή λύκου πλέον, επιτίθενται με όλη τους τη δύναμη. Γαμώτο, αυτό θα είναι μια αιματηρή μάχη. Ο Απόλλων δεν μου αφήνει πολύ χρόνο για να παρακολουθήσω, με πιάνει από το χέρι και μαζί αρχίζουμε να τρέχουμε μακριά από το δάσος.
«Θα αλλάξω μορφή και θα σκαρφαλώσεις πάνω μου».
«Θα σε καβαλήσω;»
Ο Απόλλων γελάει πονηρά. Ω, έλα τώρα. Μιλάς σοβαρά;
«Αν θέλεις να το δεις έτσι, εντάξει. Θα με καβαλήσεις».
Στροβιλίζω τα μάτια μου και συνεχίζουμε το δρόμο μας χωρίς να έχουμε καμία πρόθεση να μας πιάσουν. Η μάχη των λυκανθρώπων συνεχίζεται σε μικρή απόσταση.
«Θα είναι καλά τα αδέρφια σου;» ρωτάω δυνατά.
«Φυσικά και θα είναι. Μην ανησυχείς».
«Απόλλων...» Τα χείλη μου τρέμουν. «Πρέπει να μείνω και να τους πολεμήσω. Εγώ φταίω για όλα. Δεν θα το βάλω στα πόδια σαν δειλή, θα αντιμετωπίσω το πρόβλημα».
