Απόλλων.
Μισή ώρα αργότερα, επιστρέφουμε στο κτήμα. Βλέπω τον Άστορ να διαβάζει στον καναπέ. Σηκώνει το βλέμμα του από το βιβλίο του και με παρακολουθεί με περιέργεια.
«Ο Άαρον είναι έξω με την Ζόε», σχολιάζει. «Ανησυχώ γι' αυτόν».
Ο Άστορ σπάνια έδειχνε ενδιαφέρον για τους άλλους μετά από αυτό που συνέβη με τη Μέλισσα. Δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει το ταίρι του, αλλά ο αδελφός μου ήταν τρελός γι' αυτήν. Όταν άρχισαν να βγαίνουν, άλλαξε προς το καλύτερο. Φαινόταν πιο χαλαρός και χαρούμενος. Σήμερα είναι ψυχρός και αντιπαθητικός.
«Και με τον Αντριέν τι γίνεται;» ρωτάω.
«Είναι ακόμα στην κατασκήνωση με την Ολίβια», αναφέρει. «Δεν θέλει να φύγει από το πλευρό της».
«Και δεν θα το κάνει μέχρι να τη σημαδέψει», λέω και η Ζαΐρα γελάει. «Τι τρέχει με τον Άαρον τέλος πάντων; Αυτός το μικρός βλάκας δεν μένει ήσυχος. Είναι τόσο κοντά στην Ζόε, μη μου πεις ότι είναι και ερωτευμένος μαζί της».
«Είναι πολύ δεμένος με αυτή την θνητή», ο Άστορ ακούγεται επιφυλακτικός. «Είναι επικίνδυνο».
«Γιατί;» αναρωτιέται το κορίτσι μου.
Ο Άστορ κλείνει το εξώφυλλο του βιβλίου του και σηκώνεται.
«Δεν μου αρέσει», τονίζει. «Μυρίζομαι το ψέμα πάνω της».
Το φρύδι μου σμίγει από σύγχυση.
«Έκανε κάτι που σε ενόχλησε;»
«Χειραγωγεί τον Άαρον», λέει ο Άστορ. «πηδιούνται συνέχεια και έχει αναφέρει ότι δεν θέλει να βρει το ταίρι του. Έχει αναπτύξει αισθήματα γι' αυτήν, δεν εμπιστεύομαι την Ζόε. Το ένστικτό μου δεν με αφήνει».
Κρατάω την αναπνοή μου. Το ένστικτο του Άστορ είναι πάντα σωστό. Όσο για τον Άαρον, αυτός θα με ακούσει. Δεν μπορεί να αγνοήσει τις ανάγκες του μορίου του για πρώτη φορά στη ζωή του; Γαμώτο, ήρθαμε σε αυτό το ταξίδι για σημαντικές δουλειές, όχι για να ψάξουμε για περισσότερα προβλήματα. Τι μπελάς.
«Ποιος λυκάνθρωπος δεν θέλει να βρει το ταίρι του;» ρωτάω. «Αυτό είναι κακό».
«Πολύ κακό, θα πάω να τον φέρω», συμφωνεί ο αδελφός μου. «Πήγαν σε ένα νυχτερινό κέντρο, και η Τζένη επίσης».
Ανατριχιάζω στο άκουσμα της Τζένη. Ούτε αυτή ο ηλίθια θα σταματήσει να μπλέκει σε μπελάδες για να με ενοχλεί. Γαμώτο, απλά θέλω να φύγω από εδώ. Διαταράσσει την ηρεμία της Ζαΐρα. Είναι απλά μια ενόχληση, όπως είπε ο Σαμουέλ. Δεν έπρεπε ποτέ να την αφήσω να έρθει, πόσο το μετανιώνω.
