Απόλλων.
Φτάνουμε στο DreamLand την ώρα που αρχίζει να σκοτεινιάζει. Έχει περάσει πάνω από μία ημέρα από την απαγωγή. Σιωπώ και προσπαθώ να συγκεντρωθώ μόνο στο κορίτσι που αγαπώ. Η μοίρα είναι αποφασισμένη να περιπλέξει τα πράγματα για μένα, δεν μπορώ να βρω κανένα ήχο από τις σκέψεις της. Με παρηγορεί μόνο η γνώση ότι είναι κοντά μου.
Δεν έχουν χαθεί όλα. Θα φτάσουμε εγκαίρως.
Υπάρχουν δύο φορτηγά έτοιμα να μας μεταφέρουν όταν κατεβούμε από το τζετ. Στο βάθος βλέπω τον Άλφα Έρικ - τον πατέρα της Ολίβιας - να μας περιμένει μαζί με άλλους τρεις λυκάνθρωπους.
«Μπορείτε να πάτε όλοι», μουρμουρίζω και το βλέμμα μου πέφτει στην Ζόε. «Εκτός από εσένα. Θα μείνεις με τη μητέρα μου».
Ανοίγει το στόμα της για να πει κάτι, αλλά ο Κρίς τη διακόπτει.
«Είσαι ένας απλός άνθρωπος, Ζόε. Δεν θα βοηθήσεις».
Η Ζόε κοιτάζει τον Άαρον, αλλά εκείνος ανασηκώνει τους ώμους του, συμφωνώντας μαζί μου.
«Εντάξει», μουρμουρίζει η κοκκινομάλλα. «Ελπίζω να τη βρείτε».
«Μπορείς να πας στη μητέρα μου». λέω απλά, αγνοώντας τις καλές της ευχές.
Η μαμά βρίσκεται σε μικρή απόσταση, αγκαλιάζοντας τον εαυτό της. Δεν της μιλήσαμε ξανά. Δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια προσέγγισης, φοβούμενη την απόρριψή μας. Έκανε καλή επιλογή. Το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να την ακούσω να κακολογεί την Ζαΐρα.
«Ήμουν αρκετά σαφής, Άαρον», γρυλίζω. «Γιατί στο διάολο την έφερες μαζί σου, ενώ σε διέταξα να μην το κάνεις;»
Ανασηκώνει και πάλι τους ώμους του.
«Ήθελε να έρθει».
«Αυτό είναι οικογενειακό θέμα». του υπενθυμίζω. «Η Ζαΐρα και η Ολίβια συμμετέχουν σε ένα τελετουργικό. Μια μοχθηρή μάγισσα θέλει να τις σκοτώσει και εσύ ρισκάρεις το κορίτσι που σου αρέσει σε αυτό το ταξίδι;»
Σφίγγει το σαγόνι του.
«Το είπες και μόνος σου, θα είναι με τη μαμά».
Δεν χρειάζεται να διαφωνήσω με τον αδελφό μου τώρα. Το να βρω το ταίρι μου είναι ο μοναδικός μου σκοπός. Αγνοώ τον Άαρον, για να πλησιάσω τον μπαμπά και τον Αντριέν.
«Οι άνδρες μου θα επιτεθούν όταν φτάσουμε», αναφέρει ο Άλφα καθώς φτάνω κοντά τους. «Θα κομματιάσω τους μπάσταρδους που μου πήραν την κόρη μου».
