—Chapter 05 : Friends and Insecurities Part 02—
Kenneth's PoV
"KENNY!" tawag ni Au sa akin kaya agad akong lumapit sa kaniya.
"Kanina kapa ba?" tanong ko at napatingin sa relo ko. "Sorry, nagpaalam muna ako sa boss ko bago ako pumunta rito" paliwanag ko. Natatawa naman siyang umakbay sa akin.
"Okay lang" excited niyang sambit. "Anyway what's gotten into you? You're acting weird" nakakunot niyang ani. "Don't tell me you're falling inlove with me?" mapagbiro niyang ani na ikinatawa ko.
"Gaga! Ililibre lang kita, lalo na at first anniversary natin bilang magkaibigan"
"Yun nga yung weird Kenny, never mo akong nilibre tsaka minsan lang tayo magkita. Nagkikita lang tayo pagmay project" hindi ko maiwasang hindi masaktan at maiinis sa sarili ko ng sabihin niya iyon. Totoong never ko siyang nilibre marahil nahihiya ako na hindi ko afford yung mga kinakain ng mga kagaya niyang mayaman. Minsan lang din kami magkita, kadalasan nagkikita lang kami pagmagkasama kami sa isang group para sa project. Hindi ko tuloy maiwasang hindi tanungin ang sarili ko, kung tinuring ko ba talaga siyang kaibigan.
"Kaya nga babawi ako sayo ngayon" nakangiti kong sambit. Hinila ko siya papunta sa tindahan ng fishball. Pinagmasdan ko ang mukha niya kung ano ang magiging reaksyon niya pero nagulat ako nang gumuhit sa kaniyang labi ang isang matamis na ngiti.
Pagkatapos naming bumili ng fishball at panulak ay umupo kami sa bench nitong park na madalas naming meeting place. Pasimple akong tumitingin sa kaniya habang masigla siyang kumakain.
"Never ko naisip na ililibre mo ako at magkikita tayo ng ganito--yung ginagawa ng karaniwang magkaibigan" bahagya akong nagulat nang bigla siyang lumingon sa akin.
"Sorry" nahihiya kong sambit.
"For what? Naiintindihan kita. I know I'm hard to befriend. A lot of people don't want me as a friend because I'm hardheaded, short-tempered and a rich brat who highly think of herself" natatawa niyang lintaya na nagpabigat ng kalooban ko.
"Yes, you're hardheaded. You're short-tempered. You're a rich brat who highly think of herself. But, you're also a person who is true to herself and the people around her. You never sugarcoat words, you're direct. You pinpoint my flaws and mistake and helped me to embrace it." kinakabahan kong ani. Ramdam na ramdam ko ang titig na ipinupukol niya sa akin. Nakangiti akong lumingon sa kaniya. Ipinatong ko ang dalawa kong kamay sa balikat niya."You've been true to me but I always hide something from you. I even befriend you because I envy you. You're confident, something that I don't have" napansin kong may nangingilid ng mga luha sa kaniyang mata.
"Naiingit sa akin? Mas naiingit nga ako sayo. Ang dami mong kaibigan. Ang talitalino mo. You never try to be funny dahil natural na yung pagkakwela mo. You're telling me that you envy my confidence but the truth is, I get my confidence from you. Alam ko kasing may Kenny na ipagtatanggol ako pag may kaaway ako. Remember nung may grupo ng mga babae na inabangan ako, akala ko walang tutulong sa akin but you showed up. Sinampal mo yung mga babae tsaka hinila mo ako patakbo." natatawa niyang ani. Pinahiran ko ang mga luha na dumadaloy sa pisngi ko. Hindi ko rin naiwasang hindi maluha dahil sa sinabi niya. I never thought that we would have this small honest talk between the two of us.
"Paanong hindi ko sasampalin yung mga chakang iyon. Akalain mong sinabihan kang panget as if naman maganda siya. Mas maganda pa nga talampakan ko kaysa sa kanila" mapagbiro kong ani na ikinatawa naming dalawa. Natigil kami sa pagtawa at nagkatinginan kasabay nang pagguhit ng ngiti sa bawat labi namin. Inakbayan ko siya at pareho kaming binalot nang katahimikan.
