KALP AĞRISI #wattys2016

13.Bölūm

"Burada yaģmur yaģıyor,ama sen şemsiyeni almadan gel yine de.Özletiyor bu çılgın saģanak seni,sırılsıklam özletiyor biliyor musun...?" (Ahmet Telli)

Aşkım'dan....

Yaģan yaģmura inat,gözyaşlarımda durmak sızın akıyordu.Īlk defa gözyaşlarımın sıcaklıģını hissediyordum.Aras benden biraz uzaktı.Ama gözlerini yūzūme dikmiş bakmaya devam ediyordu..Yaģmur o kadar şiddetliydiki ordan aģladıģımı görmesi imkansızdı!

"Burdaki yazıyı görūyor musun?"

Baģırmasına raģmen,yaģmur sesinin seviyesini dūşūrmūştū..Bense donmuş bir vaziyette ona bakıyordum! "Neden yaptıki bunu?"

"Ömer Ataman"

Eliyle mezar taşındaki yazıyı gősterip,sesli bir şekilde okudu.Evet!Burası kardeşimin hiç görmediģim mezarıydı!Ölūm haberini aldığımda hastanedeydim...Ölmeden son birkez bile göremedim.

Aras eliyle yūzūndeki yaģmur tanelerini sildi.Yaģmuru sevmediģi her halinden belliydi.Ben ise ona inat yaģmurun tūm hūcrelerime işlemesine izin veriyordum.Yaģmur o kadar şiddetliydiki,saçlarımdan akan damlaları göre biliyordum.

Mezara doģru yanaştım.Aras beyaz mermerin yanındaydı,ben ise karşısında.Nefes alış verişlerimi duya biliyordum.

Babaannemin ve dedeminde mezarı Ömer'imin yanındaydı.Bu araziyi babam sırf aile mezarlıģımız olarak yaptırmıştı.Ölūnce bile yanyana olalım der gibi..

"Aşkım!Ömer öl-dū!"

Neden yapıyor bunu!Canımı neden yakıyor!Şuan Aras dan nefret ediyorum!Nasıl bőyle birşey yapar!Amacı ne?

Dizlerim daha fazla beni taşıyamadı ve mezarın yanına diz çöktūm.Yaģmurla,çamur olan toprakdaydı ellerim..Aras şuan yanımdaydı.Eliyle omuzuma dokunur gibi oldu ve vazgeçti.

"Ömer'im?Sen ölmedin ablacım!"

Elim mezarındaki topraģındaydı.Ömer'in cansız bedeninin bu kara topraģın altında olması,beni kahrediyordu.Kalbimdeki acıyla aģzımdan bir hıçkırık çıktı...

"Kurtarıcam seni!Bak ablan yanında!"

Aras'a baktım,omuzlarımın ūstūnden.Şaşkınlıktan açılmış gözleriyle bana bakıyordu...Īstediģi olmuştu işte!Konuşmuştum!Hemde canımı yakarak konuşturmuştu beni!

"Dokunma bana!"

Aras'ın omuzumdaki elini ittim!O bana zarar vermeyeceģini söylemişti?Ama,görūnmez bir hançer sapladı kalbime!Ondan nefret etmeme yetti!

"Senin burada olman lazımdı Ömer!Neden?Neden ordasın?"

Başımı onu saran topraģın ūstūne koydum.Alnımın çamur olmasını umursamadan ağlamaya devam ettim.

"Yalnızım Ömer!Çok yalnızım!"

Sesli bir şekilde aģlayıp,baģırarakda konuşuyordum.Gökyūzūndeki yıldırım sesleri bana eşlik ediyordu....Sanki kalbimin parçalara bölūnmesi gibiydi bu ses....Īçimde kopan fırtınalar,yaģmurla eşlik ediyordu...

Başımı kaldırıp gökyūzūne doģru baktım.Yaģmur gözlerimi kapamama neden oldu.Gözlerimden akan sıcaklığın gözyaşlarım olduğunu biliyordum...