KALP AĞRISI #wattys2016

21.BÖLŪM

Multimedia-Aşkım

" Kìmi çok  sevsem gidiyor...
Bir ayrıcalık yap,sen gitme!Olur mu? "

Aşkım'dan...                                                                                      

"İyi misin?"hâlâ yerde ölū gibi yatan Gökhan'a bakıyordum.Evet canımı çok acıtmıştı,ama bu hale gelmesini istemezdim.Elim boynumda,duvar dibine sıģınıp Serkan'a baktım.Çok öfkeliyli,yumruk yaptığı elini dahi sıkıyordu.Ona boş gözlerle bakmaya devam ettim.

"Su getirme mi ister misin?"Elini omuzuma koyup konuşmuştu.Hayır anlamında başımı salladım.Gökhan'ı çok fena hırpalamıştı.Babam ve annem gelip görmelerine rağmen mūdahale etmemişlerdi.Babamın bu kadar acımasız olmasına şaşırmıyorum tabiki.Ama annem ne zaman dan beri böyle vurdum duymaz olmuştu.Aslında bir ara onlara doğru adım atmıştı ama babam kolundan tutmuştu.Oda kıpırdamadan Serkan'ın,Gökhan'ı linç etmesini izlemişti.

Babam ve annem kapıda hâlâ  dikilmiş bize bakıyorlardı.Babam yeşilimsi gözleriyle,öfke kusuyordu yerde,bayılmış Gökhan'a. Annem ūzerinde ki şaşkınlığı atıp yanıma geldi ve boynuma sarıldı.

O benim için canını bile verebilirdi.Serkan'a mūdahale etmemesinin sebebi de,Gökhan'ın benim canımı acıtmasıydı.Tekrardan normale dönmūşken,beni tekrar kaybetmekten korkuyordu.

Kokusunu bile özlemişim annemin.Uzun zamandır mahrum kaldığım kokusunu,şimdi derin derin çekiyorum içime.Boşta kalan ellerimi ince beline sardım.Aslında bu kadar zayıf değil di önceden.Ömer'in ölūmūnden,benim de delirmemden sonra böyle bitkin dūştū.

Benim ona sarılmama ne kadar şaşırsada sonunda ağlamasıyla şaşkınlığını attı ūzerinden.Yūzūmū saçlarına gömmūştūm.

Yūzūmū kaldırıp kapıda dikilen babama baktım.Öyle bir bakışı vardı ki bize.Sanki kıskanır gibi?Sanki bana sarılmak istiyor,ama tepkimden korkuyor gibi?İçeri giren adamları,Gökhan'ı kaldırıp götūrmeye başladılar.İki adamda koltuk altına girmişti Gökhan'ın.Ayakları yerde sūrūne,sūrūne çıkardılar onu.

Gökhan'ın yarı baygın bedenini odamdan çıkarırlarken acıyarak baktım ona.Biliyorum belki acımamam lazım ama,ben sokakda ki ūşūyen kedilere bile saatlerce ağlayan bir kızım.O kadar ağlardım ki babam bahçede bir kulūbe yapmıştı kediler için.O zamanlar 14 yaşımdaydım.Keşke hep o yaşımda kalsaydım.

"Bu it birdaha bu evin kapısından içeri adım atmayacak!Eģer olurda onu evin çevresinde görūrsem,o zaman hesabını sana sorarım Hakkı!"

Babam adete kūkrūyordu.Hakkı'da iki elini babamın önūnde bağlamış,babamın her dediğini onaylayıp duruyordu.Hakkı bu evin kahyasıydı.Yaşından ötūrū hep amca derdim ben ona.Oda beni çok severdi.Aşık leylasın sen deyip dururdu.

"Duş almak ister misin bitanem?"Annemden ayrılıp yūzūne baktım.Aģlamaktan altları kızarmıştı deniz mavisi gözlerinin.Benim gözlerim,biraz anneme birazda babama çekmişti sanırım.Oda benim yūzūmū inceliyordu.

"Hadi oģlum çıkalım"Serkan ne kadar gitmek istemese de,babam onu omuzundan tutup çıkardı.Annem ise benden cevap bekler gibi ellerimi tutmuş benim gibi yere oturmuştu.

"Beni yıkar mısın?"Çok özlemiştim onu.Annem konuşmamla beraber,gūlūcūkler saçarak boynuma sarıldı.Ama hâlâ  ağladığına emindim.Bende karşılık vererek boynuna sarıldım.

"Tabi.Tabi yıkarım benim gūzel kızım.Sen yeter ki iste!"

"Seni çok özledim anne.!Kokunu,sarılışını,gūlmeni.Herşeyini çok özledim!"