KALP AĞRISI #wattys2016

24.BÖLŪM

Multimedia-Aras'ın arkadaş grubu-

"Bir martının çığlığında bitiyor balığın aşkı,

Bağıra çağıra sevmekten korkuyorum seni.

Biterse duyguların damla damla,

Yūzmemişken daha kıyılarında.

Bağırmadan henūz karaya doğru,

Bağırsam,batacak gemiler.

Sessiz sevmeye çalışsam kuraklık

Ölūyor balıklar dışımda,

Īçim okyanusken..."

Aşkım'dan

"Seni sevmek?Acıyı sevmek gibi!"Sesimin bu kadar aciz çıkmasından nefret ediyorum!Gözlerimi talan eden yaşlardanda nefret ediyorum!Ne olursa olsun akmalarına izin vermicem!Görūş alanımı bulanıklaştırması umrumda bile değil!

"İstediğinde bu değilmiydi zaten!Acı çekmek?"Aras'ın kehribar rengi olan gözleri şuan bal sarısına dönūştū.Yada bana öyle geliyordu.Gözlerimi kırpmadan ona bakmaya devam ediyordum.

"Ben seni acı için seversem?Sen beni ne için seveceksin?"

Yada seviyor musun?Yada neden bu kadar uğraşıyorsun benimle?Bu sorduğum soru ne kadar saçma olsada cevabını bilmek istiyorum.O bana bu soruyu sorarken ne hissetti?Evet dememi mi bekledi?Yada hayır?Verdiğim cevap onu tatmin etmesede ne demek istediğimi gayet iyi anlamıştı.Birbirimize medeni insanlar gibi "seni seviyorum"bile diyemiyoruz!

"Gözlerin için!"

Vermiş olduğu cevapla,gözlerimi kapatıp açtım!Gözlerimde biriken yaşlar usulca yanaklarımdan aktılar...Aras sol elini yūzūme doğru götūrdū.Sol elinin baş parmağıyla yanağımdan boynuma doğru sūzūlmekte olan yaşı sildi.Yūzūme dokunması içimde anlamlandıramadığım bir heyecana sebep oldu..Dokunuşu o kadar yumuşakki,gözlerimi kapatmamam mūmkūn değildi..

"Git hayatımdan!"

Gözlerim kapalı bir şekilde söylemiştim.Gitmesini istiyordum.Kalbimde kimsenin ulaşamayacağı bir yere ulaşmıştı!Bu beni korkutuyordu!Beni tek bir lafıyla bile öldūre bilirdi!Ben kimseyi sevmek istemiyorum!Birini kaybetme korkusuyla yaşamak istemiyorum!Bu kadar bağlanmak beni korkutuyordu!Aras yūzūmū okşayan elini indirmişti.Gözlerimi açıp derin bir nefes aldım.

"Ben sevmek istemiyorum! Sevmeyi haketmiyorum!"Biranda bağırmaya başlamıştım!

"Aras çık hayatımdan!Korkuyorum?Kimseden korkmayan ben senden korkuyorum!"Aras'ı gögsūnden itmiştim!Ama o bir adım bile gerilememişti!Ben ise el hareketlerimlede anlatmak ister gibi bağırıp duruyordum!

"Aras?Ben yeniden yaşamak istiyorum!"Gözlerimden akan yaşlara mani olamıyordum.Ağlamam sesimede yansımıştı!

"Sana acıyı unuttursam?O zaman beni sevebilir misin?"Aras'ın dedikleriyle sustum.Ben susunca Dūnya da sustu sanki.O kadar bağırmıştım ki başımdaki ağrıyı susunca fark ettim.

Aras bana umut dolu gözlerle bakıyordu.Ben ise onun dediklerini anlamaya çalışıyordum.Bana acıyı unutturacak?Peki nasıl?Acılarımla yūzleştirerek mi?Şimdiden başlamış bile!Ama ben onun benim canımı acıtmaktan zevk aldığını dūşūnmeye başlamıştım.Aras'ın parıldayan gözlerine baktım.Şuan gūneş gibi sarıydı gözleri.Bu gözlerinin būyūsūne kapılmamak mūmkūn değildi.

"Peki.Beni bırakmayacağına söz vere bilir misin?"

En çok korktuğum soruyu sormuştum sonunda!Onun gitmesinden çok korkuyordum ve birgūn gidebilme ihtimaliyle yaşamak istemiyorum!Hep yanımda kalsın!Eğer birgūn gidecekse o gūn bugūn olsun!Daha fazla alışmak istemiyorum ona.