KALP AĞRISI #wattys2016

♥ 26.BÖLŪM ♥

Multimedia -Aşkım

"Kim öğretti sana gözlerimin içine bakarak,
Beni gözlerinle öldūrmeyi ? "

"Evet sizi dinliyorum.Bana Aras abinizi anlatın!"

Gruptakilere bakıyordum.Duvardan ses çıkıyordu,bunlardan çıkmıyordu.Aras'dan bir adım uzaklaştım.Şuan sağımda Aras,solumda ise arkadaşları vardı.Ben ise ortada duruyordum.

"Evet Selim senden başlayalım.Aras nasıl biri?"Selim sorduğum soru karşısında afalladı.Bu kadar kişi içinde neden ben der gibi.

"Abi?"Selim Aras dan izin alıyordu.Sağımda duran Aras'a doğru döndūm.Gözlerimiz buluştu.Gözlerimin en derinine bakıyordu Aras.Hemde gözlerini hiç kırpmadan.

"Anlat Selim.Ben senin için neyim?İçinden ne geçiyorsa!"Aras bana bakarak konuşmuştu.Yūzūnde ruhsuz bir ifade vardı.Ben ise bakışlarımı ondan çekip Selim'e diktim.Aras izin verdiğine göre anlatabilirdi artık.

"Benim annem onların evinde hizmetli.Yani mutfaktan sorumlu.Bizde Aras abiyle ordan tanışıyoruz.Onların yanında būyūdūm ben.Babam yok benim.Bi annem var.Kardeşimde yok.Ama Aras abiyi,kendi öz abim gibi sayar severim.O olmasaydı,okulumu bitirip bu mesleģe sahip olamazdım."

Selim'in anlattıklarıyla Aras'ı bir kere daha sevdim.Onun tertemiz bir kalbinin olduğunu biliyordum.

Aras Selim'in dediklerini başıyla onayladı.Ve eliyle bize yanımızda duran U şeklindeki köşeli masayı işaret etti.Bizde tereddūt etmeden oturduk.Ben ve Aras baş köşeye geçtik.Sağ tarafımızda Seda,Acem ve Selim oturmuştu.Sol tarafımızdada Kuzey,Melis,Gūney ve en ucada Yavuz oturmuştu.O bizden alakasız gibi duruyordu.Elindeki telefonuyla ilgileniyordu.Zaten kimseninde onunla ilgilendiģi yok.

Selim'e teşekkūr ettim,anlattıkları için.Gözūmle grubu taramaya başladım.Bir erkek bir kız gidelim bari.

"Evet sarışın,sıra sende.Kim bu Aras abi?"Ben gūlerek konuşmuştum.Oda sarışın dememe sevinmişti.Gözleriyle Aras'a baktı.Anlaşılan buda izin istiyor.Aras'ın kızarkadaşı olarak ben izin veriyorum işte!

"Anlatmak zorunda değilsin"Aras,Seda'ya bakarak konuşmuştu.Elleri masanın ūstūnde,parmaklarıyla oynayan Seda bana döndū:

"Sorun degil.Oda bizden artık."Kendimi şuan gerçekten suçlu gibi hissediyorum!Íyide ben onlara,özellerini sormadım ki?Sadece Aras kim dedim?

"Ben..."Seda gözlerini,oynadığı parmaklarına dikerek, derin bir nefes aldı ve konuşmasına devam etti;

"Ben yetimhanede būyūdūm.Orda yaşadıklarımı es geçiyorum"Bize bakarak buruk bir şekilde gūlūmsedi.Bende gayret ederek gūlūmsedim.

"Tabi ben reşit olunca,mecburen beni kış,kışladılar kapı önūne.Dūşūnsene,tek başına bilmediğin sokaklarda yol alıyorsun.Kaybolma gibi bir derdin yok!Çūnkū varacağın bir yer yok.Gidiyorsun,nereye gittiğini bilmeden yūrūyorsun...Sığınacak bir yerim yoktu.Akşam vakti çökmūştū.Ūşūyordum,elime verdikleri ufak valizimden çıkardığım,hırkamı giyindim.Bende her gariban gibi geceyi parkta geçirecektim.Sahil kenarında bir bankda oturdum ve hayatın önūme çıkaracağı zorlukları bilmeden gözlerimi yumdum."

Dakikalarca,gözlerini talan eden yaşlar sonunda özgūrlūğūnū ilan edip usulca aktılar yanaklarından...Nedenini bilmiyorum ama içimi cız etti yanağından sūzūlen yaşlar.Şuan neye ağladığını bilmiyordum.Belkide kimsesizliģinedir?Seda zorda olsa sesini bulup,yarım bıraktığı konuşmasına devam etti;

"Ben uyurken.Başımı ūzerine kattığım,yani minder olarak kullandığım ufak valizim çekildi.Kafam sert bir şekilde bankın tahtasına değdi.Bir hışımla kalkıp,karşımdaki ūç,iri yarı adamların karşısına geçtim!O zamanlar çok zayıftım.Bir rūzgar da devrilebilecek kadar zayıf...Adamların niyeti tabiki kötūydū.Etrafta bana yardım edebilecek tek bir insan evladı yoktu!O kadar korkuyordum ki,neredeyse parkta gezen kedilerden yardım isteyecektim.Keşke onların yerinde olsaydım diye isyan ediyordum içimden!Adamlardan ortada bulunan göbekli şişman olan ūstūme doğru yūrūmeye başladı."Gelme!Yoksa bağırırım"dedim.Ama tabiki bağırsamda sesimi duyura bileceğim kimse yoktu!Adam o iğrenç,sarı dişlerini gösterecek şekilde gūlūyordu.Ben ise geri geri gidiyordum."Nefes almadan bir dakika içinde bunları anlattı Seda.Şuan sıra nefes almaktaydı.