KALP AĞRISI #wattys2016

36.BÖLÜM

MULTİMEDİA - SELEN &ÖMER (GİBİ)

"Diyeceğim o ki; Masallarda büyümediysen,
Her sonun mutlu bitmeyeceğini önceden zaten biliyorsun.Beklediğin bir son var ve ona giden farklı yollar ve farklı insanlar,o son hep aynı....

İnan bana ben biraz kendime inansam,
Masalıma son yapardım seni ...."

SELEN'DEN ...

Sonunda gelmiştim.Bu ev ne kadar sıkıcı dursa da öyle değildi.Her günümüz farklıydı Ömer'le.En azından gerçek Dünya'nın acımasızlığı yoktu burada.Bacak arasına tekme geçirdiğim adam pis pis bakıp demir kapıyı arkamdan kapattı.Haklı.

Sonuçta dev gibi adam benim gibi bir bücürden tekme yemişti.Hemde baba vatanına.

Aklımdaki saçma düşünceleri,elimi iki yana sallayarak kafamdan defettim.Derin bir nefes alıp karanlıklara bürünen bahçe yolundan eve doğru ilerledim.Çok yorgundum.Derhâl güzel bir duş alıp, yatmak istiyordum.Hastahane beni baya yormuştu.Sanki hasta etmişti beni.Kesin bir hafta yatakta yatacaktım.Başım çatlarcasına ağrıyordu.Aslında güzel bir uyku iyi gelebilirdi.Tabi Ömer'in soru-cevap işi bittikten sonra.

Kapıya vurdum.Bekledim ses yok!Zile bastım.Bekledim yine ses yok!Daha fazla beklemeye hiç mecalim yoktu.

"Öldün mū?Aç sana kapıyı!"Etrafıma bakındım. İçimi saran ürpertiye,mani olamadım.Hava biraz serin di.Aslında ben karanlıkta ki cırcır böceklerinin çıkardığı sesten çok korkar dım.Şuan olduğu gibi.

Sahi?Ömer beni duymuyormuydu?Kolumda ki saat 21:39'u gösteriyordu.İyide bu saatde uyumaz ki bu!

"Ömerr?"

Cevap alamayınca,evin arka tarafında bulunan mutfak kapısına doğru yürüdüm.Kapıyı zorladım.Gerçi kilidli olmayan bir kapıyı zorlamak ne kadar akıllıca bir hareket ise.Aniden açılan kapı ile biraz yalpalandım.Bu evde bizim hiç can güvenliğimiz yok!Biri girmeye çalışsa,gerçi çalışmak zorunda kalacağından da şüpheliyim.Adam elini kolunu sallaya sallaya girer.

İlk iş mutfağı aydınlattım.Kendimi şuan,kocasını evde bırakıp gezmeye giden ve bir hafta sonra evi alt üst edilmiş bir kadın gibi hissediyorum.

"Ne diyorum ya ben?"Ellerim havada,altı üstüne gelmiş olan mutfağıma bakıyordum.Daha doğrusu mutfağa.Bardaklar,tabaklar,cips paketleri ve yerlere saçılmış köpek mamaları.

"İğrençsin Ömer!İğrenç!"

Ayağımın dibinde bulunan mutfak havlusunun ucundan tutup masaya koydum.Bu mutfak savaş alanından farksızdı.Ama ben soracaktım bunun hesabını o öküz den farksız hayvana.Merdivenlere doğru ilerledim.Merdivenleri ikişer ikişer çıkıp Ömer'in odasına girdim.

Ve beni karşılayan,çorap,atlet,kemeri üzerinde duran,yerlerde sürünen ve benden yardım dileyen pantolonlar.Bu çocuk beni deli mi etmek istiyor?

"Yaa ben hayvan bakıcısımıyım?Niye hep öküzler beni buluyor?"

Sinirden ayağımı yere vurup durdum.Elimdeki atleti yatağa fırlatıp çıktım odadan.Benim temizlik hastası olduğumu bildiğinden yapıyor bunları.Ben göstericem şimdi ona dağıtmak nasıl olunurmuş!

"Ömerr!Nerdesin! Ömerr dedim!"

Merdivenleri hızla indim.Tüm odaları aradım.Ama sonuç başarısız.Aklıma gelen düşünceleri geri defetmek istesemde başaramadım.Olabilir mi? Babam...Yani ona zarar verebilir mi?

Belkide...

"Yo,yo Hayır!Ömerrr!"

Aklıma gelen düşüncelerle bahçeye fırladım.Karanlıktan ne kadar korksamda tüm cesaretimle bahçeyi dolaştım.Ama yoktu.Sinirle elim alnıma gitti.Nefes nefese kalmıştım.Bahçenin büyük demir kapısına doğru sinirle yürüdüm.