Yosuna Bulanmış Karalar

II

Konya 5. Mayıs

♣️

Sabah erkenden gözlerimi yeni bir güne aralamıştım beyaz tavanı izleyerek arada düşüncelere dalardım ve buda bana geçmişten kalan bir alışkanlıktı. Telefonuma gelen bildirim sesiyle elime telefonumu alarak ilk saate baktım 12 buçuktu. Sonra gelen mesajları tek tek eledim yarısı sosyal medyadan gelmişti zaten Büge'den gelen mesaja tıkladım.

Hesnaa kalk önemli haberim var

Ne oldu gene kafana taş mı düştü yoksa

Hayır şansına küs taş düşmedi seni bugün Kıvanç ile tanıştırmak istiyorum ona da söyledim işi yokmuş kabul etti ne dersin?

Sonunda tanıştırmaya karar verdin demek iyi bari gelirim nerede kaçta

Bugün saat 14 buçuk gibi her zaman gittiğimiz Lava Kafede beni kıvanç alacak anlaştık mi

Oldu tamam kimmiş bakalım bu enişte gerçi daha onayımı almadı ama göreceğiz neyse Büge yeni kalktım daha yemek yiyeceğim

Merak etme iyi biri kesin seversin sen de umarım yani o zaman afiyet olsun sana grş

sağol grş

Konuşmamız bittiğinde yataktan çıkıp tuvalete girdim ve elimi yüzümü yıkayıp kendime çekidüzen verip mutfağa ilerledim. Abim evde yoktu erken gitmişti sanırım merkeze.

Su ısıtıcısını çalıştırdım ve dolaptan malzemeleri çıkartıp kendime beyaz peynirli ve kuru yeşil soğanlı omlet yaptım sonra da Kahve hazırlayıp salondaki yemek masasına geçtim. Sessizce yemeğimi yerken aklıma bir şey takılır gibi oluyordu bugün bir garipti sanki önemli bir gün gibiydi ama ben bir şey olduğunu hatırlamıyorum.

Bu ara o kadar yoğundum ki artık hafıza kaybı yapmaya başlamıştı sanırım. Yemeğimi yiyip üstüne kahvemi içtim etraf çok sessizdi ve ben sensizliği severim bazı insanlar sessizlikte düşüncelere dalmaktan nefret ederler bense düşünmeyi seviyordum çünkü düşünmemek
bir işe yaramıyordu.

Odaya gelmiş altıma mavi Jean ve üzerine beyaz kısa kollu body giyinmiştim çantamı da alarak aynada kendimi süzdüm orta uzunlukta siyah saçlarımı düzleştirmiştim bazen Kâkül kesme isteği geliyordu ama bu fikirden geri vazgeçmem uzun sürmüyordu. Artık hazırdım Telefonumu alıp saate baktım son 1 saat vardı yetişirdim ama trafik ola bilirdi o yüzden evden çıkıp kapıyı kilitledim. Arabamı anahtarla uzaktan açıp şoför koltuğuna oturdum aklıma abim gelince ona mesaj yazmaya başladım.

"Komiserimm"

"Abi ben bugün dışarı çıkıyorum Büge ile eve geç gele bilirim diye haber vereyim dedim"

"Tamam Kraliçem dikkat edin telefonum hep açık biliyorsun bana ulaşamazsan Karakolu ararsın"

"Tamam abi Kolay gelsin

"Sağol güzellik"

Telefonu kapatıp arabayı çalıştırdım ve oraya doğru sürdüm. Lava Kafe'nin önüne geldiğimde Park edip indim ve arabayı kilitleyip hep geldiğimiz Kafeye doğru yürümeye başladım. Kapıyı içeri doğru itekleyip girdim burası ufak tatlı bir yerdi ve buraya eskiden beri gelirdik bir nevi özel buluşma alanımız gibiydi.

Içeri göz gezdirirken buranın sahibi olan Gülperi ablayı görerek onun yanına doğru ilerledim o da bakışlarını kaldırıp beni görünce yüzünde sıcak bir tebessüm olmuştu. Ben de içten bir şekilde gülümseyerek sarıldım ona "Gülperi abla görmüyordum seni uzun süredir nasılsın" yüzündeki tebessümle "İyiyim canım bu ara rahatsızlandım yoktum buralarda geri döndüm ama sen nasılsın" diye sorduğunda "İyiyim bende iş güç geçmiş olsun bu arada bilsem gelirdim abla yanına arasaydın keşke" dediğimde "Şuan iyiyim kızım zaten oğlum ve gelinim yanımdaydı sen telaşlanma. Bu arada Büge ve yanında birde yakışıklı çocuk geldi şu arka tarafa geçtiler" dediğinde eliyle gösteriyordu aynı zamanda ben de oraya dönünce onları görmüştüm.