Yosuna Bulanmış Karalar

XIX

Okuduğunuz da saat kaç?

                                                                                               

Koridordan çıktığımda kasada gördüğüm kişiyle durdum kendime çekidüzen verip yüzümün halini sabit tutarak yaşlı amcayla konuşan Zorluya seslendim "Zorlu neler oluyor" diyerek yanında durduğumda bana döndü yüz ifadesi beni görünce rahatlamıştı „ Neredesin yenge sen gittin sandım" dediğinde göz devirip yaşlı amcaya döndüm tebessüm ederek "Amca kusura bakma bir de aradığım kitabı boş verin iyi günler" dediğimde adam tebessüm ederek "Sorun yok kızım adın neydi senin buraya tekrar bekleriz" dediğinde Zorlu araya girerek "Gitsek mi artık biz" demişti ona sinirle bakış attığımda susarak başını çevirdi "Hesna ben amca emin olun buraya daha sık geleceğim hoşuma gitti iyi günler tekrar" dediğimde "Tanıştığıma sevindim Hesna kızım bekleriz" demişti "Gidelim zorlu" diyerek ilerledim o da peşimden gelmeden önce "İyi günler amca" demişti umarım bir şey çakmamıştır yoksa batardık.

Eve gelmiştik büyük villanın girişine arabayı durdurduğunda ona dönüp "Bak kaçmadım Zorlu abine söyle de korkmasın kaçarım diye" alayla dediğime sıkıntıyla derin nefes vererek "Hesna Abim seni seviyor ve amacı seni korumak yoksa ne sanıyorsun neden seni evde tutuyor onun çok düşmanı var biri seni öğrense gerisini düşünemiyorum" dediğinde içime korku salmıştı neyin içine düşürmüştü beni. Aclan Karaman galiba sandığımdan daha da tehlikeli biriydi boş bakışlarımı ondan çekip "Keşke hiç tanışmasaydık" diyerek arabadan indim yine arka bahçeden gelen Cemal "Yenge dur" diye seslenerek yanımda durdu kollarımı kavuşturup ona diktim soğuk bakışlarımı sonuçta o da onun adamıydı bir farkı yoktu "Ne var Cemal yine"

"Yenge bana hâlâ kırgın misin bak içime oturdu gitmiyor bu benim işim mecburum anla lütfen beni de" dediğinde bakışlarımı kaçırdım haklıydı bu onun işiydi ama umudumu yıkması beni gerçekten kırmıştı "Sana kırgın da değilim küste Cemal arkadaşım falan değilsin sonuçta sen benim için burada çalışan bir korumasın sadece o kadar beni anladıysan bir daha bu konuyu açma" dediğimde karşımda donup kalmıştı ve kırıldığını belli eder şekilde bakıyordu dediklerimden şimdiden pişman olmuştum "Eyvallah Hesna Hanim" diyerek arkasını dönüp gittiğinde hâlâ onun bıraktığı boşluğa bakıyordum şu an iyi hissetmem falan mı lazımdı hayır çünkü ben bok gibi hissediyordum sinirle oflayarak elimi saçıma geçirdim "Ne yaptım ben ya salaksın kızım sen iyice bunlara benzedin of" o sırada kapıyı açarak içeri girdim ve arkamdan örterek odaya çıktım oraya odam diyemiyorum çünkü değildi benim odam evimdeydi ve çok özlemiştim evimi.

Yatağa uzanmış kitap okurken telefonumun çalmasıyla „kim bu şimdi" diyerek elime aldım "Kötü insan lafın üzerine ararmış" diye mırıldanıp telefonu yanıtladım her zamanki gibi sert sesiyle emirler yağdırıyordu "Hesna eve geliyorum gelene kadar üzerine şık bir şeyler giyin ve hazırlan bana verdiğin sözü unutmadığını umuyorum" hayda ben onu unutmuştum ama ya nereye gidecektik ki

"Nasıl neden unutmadım Aclan ama nereye gideceğiz onu söyle de ona göre giyineyim bari"

"Evde olacağız bunu bil yeter şimdilik gelince konuşuruz yosun gözlüm şimdi kapatmam gerek görüşürüz"

Bir şey demeden aramayı sonlandırdım gerçekten nereye gidecektik üstelik hazırlanmak falan istemiyordum ama mecburdum oflayarak yataktan kalktım kitabı kapatıp komodinin üzerine koydum. Dolabın karşısına geçip açtım içerisinde ne ararsan vardı bir ben yoktum cidden evde olacağız demişti o zaman abartı kombin yapmaya gerek yoktu siyah rengi şık olan uzun kollu bedenimi saran bir elbise alarak yatağa koydum altına ayakkabı bölümünden beyaz spor ayakkabıları mi aldım ve onu da yere bıraktım çanta olarak siyah bir kol çantasını alacaktım ilk önce makyajla başlamaya karar vererek makyaj masanın sandalyesini çekip oturdum.