Yosuna Bulanmış Karalar

XL

Size söz verdiğim gibi bu hafta yeni bölüm daha yayınlamayı başardım. Umarım bu bölüm hoşunuza gider yada beklediğiniz performansı karşılar diyelim ve eğer insta'dan beni takip etmek isterseniz kullanıcı adım 

@_sehera_42

29. Mayıs. 2024

Hayat hep mi acımasızdı yoksa biz faniler kendi tercihlerimizle mi bu hale getiriyorduk işte merak ettiğim sorulardan birisiydi bu.

Karşımda daldığım yerden çıkmam için el sallayan Büge ile etrafıma bakındım sanki zaman akması benim için durmuştu bir anlığına. Büge "iyi misin sen bugünkü yüzleşme yüzünden gergin misin" diye sormasıyla omuz silkerek "inan gergin değilim sadece düşünüyorum ama ne diye sorma bende de cevabi yok" dememle hafif gülerek sarı uzun dalgalı saclarını geriye iteledi bir bacak üstüne atmış elinde kahveyle tebessüm ediyordu onu uzun süre sonra biraz olsun mutlu görmek beni de mutlu etmişti "Yoksa o çocuğu mu düşünüyorsun" başta anlamayarak kaşlarımı çattım "Nee Denizi mi e yok artık Büge ne alaka" ona her şeyi anlatmıştım ve tabi ki canım arkadaşım yine kafasında roman yazmıştı zaten ona kalsa beni herkesle shiplicek.

"Ne yok kızım çocuğu anlatırken dibi düşen ben değildim inkar etme gitmiş iste hoşuna" göz devirerek kahvemden bir yudum aldım "He Büge he sen onu bırak da anlat kaçıyorsun ama olmaz böyle Kıvançla ne oldu" diye sormamla direkt yüzü düşmüştü susarak geriye yaslandı ben onu tanıyorsam içinde halen sevgi vardı "Ne olsun Hes sana bana yaptığı ihanetten sonra ben nasıl affedip bakacağım onun yüzüne söylesene kolay mi. Evet lanet olsun halen seviyorum bu duyguyu atamıyorum içimden ama yalan söyledi bana" önüme düşen siyah sac tutamımı geriye kulağımın arkasına atarak hafif tebessüm ettim "Bak civciv eğer seviyorsan benim için sıkıntı değil belki bir şansı hak ediyordur tabi Aclan'la çalışmayı bırakırsa bence" omuz silkerek "Bilmiyorum ki kaç defa karşıma çıkmaya çalıştı ama hep kaçtım daha yüzleşmedik bile" demesiyle bakışlarımı Lava kafeden dışarı çıkardım öylece etrafa bakarken gördüğüm kişiyle gözlerimi kıstım bu eskiden beni takip eden kişiydi hatta Aclan'ın adamı olduğuna emindim aniden onun da bakışları benimle kesişince şaşırmış duruyordu galiba Plan benim ayağıma gelmişti.

Hafif yalandan gülerek el salladığımda buna daha da şaşırmış duruyordu galiba benden böyle hareketler beklemiyordu e bende eskiden beklemezdim. Dövmeli eliyle telefonunu çıkardığında yapacağı şeyi anlamıştım bile hızla Bügenin "Hes noluyo bu adam da kim ve bize bakıyor niye el salladın sen tanıyor musun" diye telaşla sorduğu sorularla güneş gözlüğümü takarak "Büge bu Aclan'ın adamı resmen Plan ayağımıza geldi şu anda büyük ihtimalle Aclana haber veriyor beni gördüğünü. Bak endişelenme ama Plan beklediğimiz den erken olacak gibi duruyor şüphelenmesinler diye kalkıp kaçıyormuş gibi yapacağım anladın mı sende bizimkilere haber edeceksin" dediklerime şaşarak ayağa kalktığında " Hesna çok erken daha 2 gün sonra çıkacaktın karşısına sen hazır mısın buna Efken abi beni öldürecek" demesiyle hızla kendime çekip sarıldım "Korkma aralarına öyle bir sızacağım ki beni de kendilerinden bilecekler artık gitmeliyim halen buraya bakıyor çaktırma" dememle göz kırpmıştı "sana güveniyorum dikkatli ol" demesiyle hızla Lava kafeden çıktım.

Kalabalık sokakta yürürken insanların arasından hızla geçiyordum gölgenin varlığını arkamda hissediyordum nereye gideceğime dair fikrim yoktu ama kendimi bir şekilde ara sokağa sokmam gerekiyordu yakında Aclan'ın burada olacağını biliyordum beni almak için gelecekti biranda çarpıştığım kadınla söylenmesine karşılık özür dileyerek arkama baktım halen peşimdeydi anında sağa döndüğümde barlar sokağına gelmiştim arkama baktığımda telefonda olduğunu gördüm konuştuğu kişi kesinlikle Aclan'dı. Ara sokağa girmemle küfür mırıldandım sonuçta gerçekçi durmalıydı arkamı dönmemle gölgenin gözlerine baktım soğuk ürkütücü sesiyle "Beni kolay tanıdın" demesiyle başını yana eğmişti bu adam da tam seri katil tipi vardı "Hafızam kuvvetlidir sende onun köpeklerinden birisin işte ama anlamadığım bu bir tesadüf mü" yüzünde korkutucu bir gülüş belirmişti bana doğru bir adım atarak "Tesadüf diye bir şey yoktur Hesna Soykan sadece kader vardır" dediği şeyle alayla gülerek ona doğru bir adım attım "O geliyor mu" diye sormamla içimde tuhaf bir his oluşmuştu "Biz abime gidiyoruz sende benimle geliyorsun olay çıkarmadan yeterince senin peşinde koştuk" demesiyle alayla güldüm "Ne o çok mu yordum ben sizi kıyamam gidelim hiç birinizden korkum yok benim" dediğime karşılık başını iki yana sallayarak kolumdan tutmuştu "Korkmanı gerektirecek kişiler zaten ne ben ne de Aclan abim sen halen bizi en kötü bil ama gerçek kötüleri bilseydin aklin şaşardı" ilerlemeye başladık arabaya doğru "Sizde kötüsünüz sonuçta kim bilir kaç insanı öldürdün sen" dememle biranda donup kalmıştı bileğimi sıkmasıyla "Kes sesini bilmediğin konularda yorum yapma ben seni seven Aclan abime benzemem keserim burada dilini" dediği sözlerle korku bedenimi sarmıştı psikopat ruh hastasıydı bu resmen.