Yosuna Bulanmış Karalar

XXII

Yeni bölümle herkese selam canlarımm<3

Kitabıma bol yorum yapa bilirmisiniz lütfenn birde kitap daha çok okuyucusu kazansın diye yayarsaniz çok sevinirim

♣️

Efken Soykan'ndan

Annemin çikolatalı kurabiyelerini çok severdim küçükken şimdiyse gördüğüm yerde onun yerini tutmayacağını bildiğimden yemiyordum ya da babamla Bahçeli evimizde oynadığımız maçları özlemiştim o zamanlar onları kaybedeceğimi bilsem belki daha çok az üzerdim. Her insan kaybettiklerinin değerini sonradan anlıyordu şuan geçmişe döne bilsem kesinlikle onlara daha çok sarılırdım. Aklımdaki düşüncelerden beni ayıran Mehmet ustanın sesi olmuştu "Efken oğlum bir çay daha alır mısın" dediğinde bakışlarım onu buldu yok anlamında elimi göğsüme vurarak "Yok abi ya Eyvallah çıkarım birazdan" dediğimde "Tamam koçum" diyerek ocak başına geçmişti. Yarım saat önce kıraathaneye gelmiş oturmuştum kimseden ses soluk çıkmıyordu zaten bir vukuatta yoktu sıkıntıyla alnımı ovarak bakışlarımı Kahvehanede gezdirdim amcalar oturmuş okey oynuyorlardı bazıları da muhabbet ediyordu bunların hepsi çocukluğumun geçtiği mahallenin insanlarıydı. Bir anda telefonum çalmaya başlayınca arka cebimden çıkartarak arayana baktım "Tatlı Sarişinn" yazısını okuyunca yüzümde tebessüm oluşmuştu o da benim kız kardeşimdi sonuçta aramayı kabul ederek yanıtladım.

"Aloo Efken abi nasılsın neler yapıyorsun ve neredesin lütfen bana Karakoldayım deme"

"Demiyorum ve iyiyim güzellik neden aradın sen bakalım Kahvehanede oturuyordum"

"Buluşalım mı Efken abi sen ben Çağıl sen de gelirsin demi acaba bizim Lava Kafede mi buluşsak"

"Işim yok Büge olur"

"Ayy çok sevindim evet tamam o zaman 1 saat sonra görüşürüz"

"Anlaştık güzellik görüşürüz"

Telefonu kapatıp ayağa kalktım ve cebime geri koyarak masaya 15tl bırakıp "Görüşürüz Mehmet abi" dediğimde bana dönerek "Eyvallah Efken koçum tekrar gel en yakın zamanda özletme kendini" dediğinde "Eyvallah abi " diyerek çıktım dışarı yakınlara park ettiğim arabama doğru ilerleyip binip kafeye doğru yola çıktım. Bu ara Aclan Karaman'ı biraz boşlamıştım sanırım ama kahretsin ki onu içeri alacak bir şey yoktu elimde her şeyi o kadar iyi saklıyorlar ki silah kaçakçılığı yaptıklarını kirli islerle uğraştıklarını ortaya çıkaramıyordum hem onu hem yer altındaki herkesi içeri tıkmak için ant içtim. En yakın zamanda elime düşecekti o ve çetesi.

Büge Lalen'den

Aynadaki hazırlanmış halime bakıyordum üzerime siyah crop giyinmiş üzerine beyaz gömlek giyinip altıma mavi jean giymiştim sarı saçlarımı açık bırakmış iki yandan güneş gözlüğüyle geriye doğru sabitlemiştim kendime göz kırpıp telefonumla Instagram'a bir fotoğraf çekip post olarak attım takipçilerim beni beklerdi sonuçta.

Evden çıkma vaktiydi artık anlaştığımız gibi Çağıl ve Efken abiyle buluşmaya gidiyordum umarım ağzımdan bir şeyler kaçırmazdım. Derin nefes vererek çantamı omzuma takıp salona geçtim Teddyy koltuğun kenarındaki beyaz kabındaki mamasından yiyordu beni fark edince bana doğru koştu yere eğilip başını sevdim "Ahh Teddyy doğruyu mi yapıyorum sence Hesna'ya bir zarar gelirse ben kendimi nasıl affederim ha sen söyle" delirmiştim iyice resmen bir köpeğe derdimi anlatıyordum cevap vere bilecekmiş gibi. Evden çıkmış arabama binmiştim o sırada aklıma Kıvanç gelince ona yazmaya karar verdim en son dün gece konuşmuştuk