Yosuna Bulanmış Karalar

V

Konya, 6. Mayıs

🤍

Siteden içeri girmiş evime doğru yürüyordum o sırada aklımda arabada olanlar ve dahası dönüp duruyordu bir daha görmek istemiyordum onu beni tedirgin ediyordu. Bu düşüncelerle çoktan kapının önüne varmıştım çantamdan anahtarı çıkarıp kapıyı açtım açar açmaz karşımda salonda oturan Çağılı beklemiyordum daha doğrusu abimde yanında oturuyordu ve maç izliyorlardı şimdi hatırladım bugün Beşiktaş vs. Fenerbahçe maçı vardı.

Ben kapıyı açar açmaz bakışları bana dönmüştü içeri girip kapıyı arkamdan örttüm ayakkabılarımı çıkartırken Çağıl "Hoş geldin Hesna" dediğinde ben de tebessüm ederek "Hoş buldum sen de Hoş geldin geleceğini bilmiyordum abim söylemedi" diyerek abimin yanına attım kendimi abim bir kolunu arkama atarak beni kendine doğru çekti bu yaptığıyla iyice sokuldum ona "Aklımdan çıkmış sana söylemek yabancı değilsin sonuçta her neyse sen de bizimle bakacak misin fanatik fenerli" dediğinde yorgunca tebessüm ettim.

Çağıl da gülerek "Efken şu an burada tek Beşiktaşlı sensin ve bizim takım kesinlikle bugün kazanacak" dedi evet o da benim gibi fenerliydi abim onu takmadan konuştu "Hadi lan oradan fanatik fenerliler göreceğiz kim kazanacak" ortada masada cips içecekler falan vardı.

Televizyonu'n üzerinde olan büyük saate kaydı bakışlarım 20:40 olmuştu bile saat "Ben de kendime kahve alıp geliyorum" dediğimde abim maça dalmış bir şekilde beni başıyla onaylayıp kolunu çekti yerimden kalkıp mutfağa ilerledim. Dolabın içinden bir tane hazır Latte kahve aldım genelde evde hazır kahve oluyordu bu kahvelere âşık biriyimdir ama bazen kendimde yapıyordum tabii.

Sırtımı tezgâha yaslayıp pantolonumun arka cebinden telefonumu çıkarttım içeriden iki koca adamın bağırma sesleri geliyordu bu tebessüm etmemi sağlamıştı bu ikiliye bayılıyordum resmen. Arama kısmına girmiş Büge'yi aramıştım orada onu tek bırakmak içime sinmemişti ama sonuçta Kıvanç vardı yanında.

Bekleyerek aynı zamdan bacağımı sallıyordum daha doğrusu kendi sallanıyordu
Çalıyor... çalıyor... çalıyor... kapatacağım sırada telefon açıldı tekrar kulağıma götürdüm

"Alo Büge orada mısın" dediğimde Büge'nin sesi yorgun çıkıyordu

"Evet canım ben de seni arayacaktım eve vardın mı diye"

"Geldim ben eve asıl sen neredesin evde misin arkadan gelen seste ne"

"Ben şu an Kıvancın evinde kalıyorum o da koltukta uyuyor ondan geliyordur ne gündü ama Aclan Karaman falan"

"Haa anlaşıldı şimdi aman ne gün cidden"

"Neden ya bence o kadar fena değillerdi Balamir komik biriymiş mesela ama Aclan biraz soğuk geldi bana" galiba şu an başka bir yere geçmişti rahat konuşabilmek için

"Balamir'in baştaki tepkisi sinirimi bozdu bir de şımarık birine benziyor Aclan Karaman desen..." orada takıldım işte az kalsın pot kırıyordum ama daha erkendi ona olan şeyleri anlatmak için

"desen ne seni eve bırakırken bir şeyler mi oldu yoksa" dediğinde hızla
toparladım mevzuyu

"Hayır sadece eve bıraktı sağolsun ama soğuk demek istedim" dediğimde anladım gibisinden mırıldandı o sırada içeri Çağıl girmişti onunla göz göze geldiğimde ela gözleri parlıyordu