Yosuna Bulanmış Karalar

XXXIII

Uzun bir sürenin ardından tekrar merhaba canlar nasılsınız iyi misiniz.

Yeni Bl atamıyorum çünkü vaktim olmuyor okul vesaire derken cidden zaman kalmıyor ama bugün her şeyi bir kenara bırakıp Bölüm yazmak istedim yazarken de fark ettim ki aslında yazmayı karakterleri ve sizleri çok özlemişim.

Umarim Yb hoşunuza gider yorum ve yıldız bırakmayı unutmayın lütfen

Iyi okumalar (;

🤍

Konya, 25. Mayıs

Aclan'ın anlatımıyla

Bir söz vardır bilir misiniz eğer Karanlıktaysan Gölgen bile seni yalnız bırakır ben Aclan Karaman karanlığın ta kendisiyim bu yüzden yalnızlığa mahkumdum ama onun gülüşünü ilk gördüğüm o gece karanlık evime güneş Işığı gibi doğmuştu. Şimdi o yine gitmişti karanlık evimde tek başıma içiyordum. Karakoldan çıktığım gibi kimseye bir açıklama yapmadan eve gelmiştim benim evim gitmişti bütün her yeri dağıtmış kendimi alkole vurmuştum. Oturduğum koltukta ağrıyan başımı ovarak koltuk başlığına yasladım biri ihbar etmişti o belasını siktiğim kimdi ve amacı neydi ihbar etmeye cesaret edeni de bulacaktım.

Biranda kapıya vurulmasıyla Leyalin bağırmalara bir olmuştu "Abi aç şu kapıyı böyle saklanarak bir yere varamazsın Abi sana diyorum" sinirle homurdanarak doğruldum arkasından Balamir'in "Leyal şu an sırası değil iyi değil kes şunu" bağırışları buraya gelirken öfkeyle yerimden kalktım ve kapıya ilerledim. Bu kadarı yeterdi artık. Kapıyı açtığımda Leyal sinirli bakışlarını bana çevirmişti "Yeter ikiniz de kesin sesinizi ve içeri gelin hemen" dememle Leyal omzuma çarparak içeri girmişti bu kız bir gün elimde kalacaktı gözlerimi sakinleşmek için kapatıp açtım Balamir içeri girerken bir elini omzuma koymuştu "Sakin ol kardeşim hallederiz bunu da" demesiyle Kapıyı kapattım sertçe. Ona bakarak "Ne zaman halledemedim ben söyle Balamir" dememle bozularak elini çekmişti kardeşim dediğim insanı kırmak hoşuma gitmese de benim bunu yapmam gerekiyordu "Leyale ne anlatacaksın onu da düşündün mü yada ailenin diğer kalanlarına" demesiyle alnımı ovarak gözlerimi kapattım "Benim kimseye bir açıklama borcum yok yalan borcum da yok zaten ortaya çıkacaktı erken oldu o kadar herkes kabullenecek doğruları" arkamı dönüp salona gideceğim sırada "Hesna seni kabullenmedikçe öbürleri kabullense ne olur kuzen" demesiyle öylece olduğum yerde kalırken ellerim sinirden yumruk olmuştu bana yaklaştığını hissederken hızla arkamı ona döndüm "Bir daha Hesna'nın adını ağzına alma Balamir kötü olmasın aramız" onunda bakışları sertleşirken "Burada o kız için aileni hiçe sanıyorsun farkında değilsin" demesiyle "Lan sana mı kaldı ailemi düşünmek" diye bağırmamla Leyalin yanımıza gelerek aramıza girmesi bir olmuştu "Abi sakin olun Balamir içeri geçelim"

"Öyle olsun bro" diyerek içeri geçtiğinde duvara dalmıştı bakışlarım. Leyal "Abi" demesiyle bakışlarım onun yüzüne döndü bana şefkatle bakarken aynı zamanda öfkeliydi haklıydı narin çıkan sesiyle "Sana ne kadar öfkeli olsam da kendine bunu yaşatmanı izleyemem bu öfken seni giderek yok edecek korkuyorum benim sadece tek bir abim kaldı ve onu da kaybetmek istemiyorum" onu kendime çekip sarılmamla "Sen benim ailemden kalan tek kişisin annemle babamızın emanetisin sana doğruları anlattığımda beni yine abin olarak görür müsün bilemem ama anlamaya çalışacağına eminim" derin nefes bırakarak geri çekildi ve "Salona geçelim abi orda ne olacaksa olsun artık" diyerek gitti bende peşinden ilerledim.

Herkes susuyordu kimseden çıt çıkmıyordu başlamam gerektiğinin farkındaydım "Biri bana anlatmaya başlayacak mı yoksa böyle susacağız mi" derin nefes bırakarak "Söylenenler doğru kardeşim ben Hesnaya aşık oldum ve onu zorla benim yanımda kalıp sevmesini istedim" dememle elini alkışlar gibi birbirini vurduğunda hızla ayağa kalktı "Vay be abi ne kadar güzel bir plan bu bari işe yaradı mı bana pek öyle gelmiyor da. Ya sen Balamir ya sen nasıl izin verdin buna deseydin ya böyle olmaz kuzen diye ben size inanamıyorum ya o kızın yüzüne güldüm ben" bağırarak söylediklerine sadece "Sakin ol o sesinin ayarına dikkat et otur şuraya" dememle alnımı ovdum. Balamir de "Bence de biraz sakinleş bende dedim ama dinlemedi" demesiyle öfkeyle ayağa kalktım "Ben bu yaşa kadar kendim hareket etmişim size mi soracağım ne yapacağımı. Sen beni anlarsın sanmıştım kardeşim sevdim diyorum sana ona dokunmadım sadece sevdim ve hâlâ seviyorum Hesna buraya geri dönecek ve sende bir şey yapmayacaksın" dememle susuyordu sadece "ANLADIN MI BENİ" bağırarak söylediğime karşı bana yaklaşarak "Benim abim bu değil bu kadar acımasız değildin sen" demesiyle gözlerindeki hayal kırıklığını görmüştüm.