Yosuna Bulanmış Karalar

XXXIX

Selam canlar nasılsınız bugün size yeni bölümle geldim umarım hoşunuza gider lütfen yorumunuzu belirtmeyi unutmayın iyi okumalar <3

Konya 28. Mayıs

Aclan Karaman'ın anlatımıyla

Bahçedeydim kucağımda duman düşünüyordum bu ara işleri boşlamıştım ve herkes haddinden fazla konuşmaya başlamıştı eskisi gibi ayağa kalkma zamanıydı. Arkamdan gelen Zorlunun "Abi geleyim mi bir haber var" demesiyle başımla onayladım karşımda durduğunda Dumanı kucağımdan indirerek "Söyle Zorlu kimden" dememle mahcup bakışlarıyla söylemeye çekiniyor gibiydi ayağa kalkarak "Zorlu söylesene artık delirtme beni" dememle "Abi biliyorsun Aksel bize silahları satmayacağını başkasıyla anlaştığını falan söylemiş abuk sabuk konuşmuş yer altında senin hakkında" başımı ovarak öfkeli bakışlarımı gözlerine çıkardım "Bana o oruspu çocuğunu getirin fazla sessiz kaldık diye herkes kendini bir şey sanmaya başlamış" dememle "Emredersin abi ama babası zorun etmez mi bunun tanıyorsun pic zaten ona güveniyor" alayla gülerek bir adımla yaklaştım "Zorlu biz kimiz sen unuttun galiba onun babasını da onu da anladın sen beni" dememle alayla gülmüştü "Haklısın abi sen iste hepsine sıkayım da işte sen bir yere mi gidiyorsun" yandaki deri ceketimi alarak üzerime geçirdim "Aynen Öbk'ya geçerim sonra da holdinge sen bana haber edersin alınca" dememle o da onaylamıştı yanından geçerek arabaya geldiğimde ilerde telefonla konuşan Ekrem'i görerek açtığım kapıyı geri örttüm sabır çekmemle düşündüğüm şeylerin gerçek olup olamayacağı aklımda dönüyordu.

Islık çalmamla Ekrem bana dönmüştü telefonu kapatmasıyla gel işareti yapmıştım bana doğru gelip karşımda durduğunda "Efendim abi bir isteğin mi vardı" demesiyle derin nefes vererek "Senden tek bir isteğim var o da sadece görevinle ilgilenmen eğer başka bir şey duyarsam Ekrem bak seni bu bahçeye gömerim" dediklerime şaşırmış duruyordu "Abi benim bir yanlışım mi oldu sana bilmediğim" koluna elimle birkaç kez vurarak "Olmasın diye uyarıyorum zaten kardeşim anlarsın sen hadi eyvallah" diyerek arabaya bindiğimde gaza basarak Balamir'e sürdüm nerde olduğu kesindi onun zaten.

Bizim olan Özel boks kulübüne geldiğimde içeri girmiştim burada kötü yollara düşmüş gençleri eğitiyorduk aynı zamanda para kazana bilmeleri için işlere sokmuştum hepsini ayrı ayrı severdim yanıma gelen Keremi gördüğümde sarılmıştı "Hoş geldin abi" demesiyle karşılık verip sırtına birkaç kes vurmamla "Kerem bey görmeyeli bakıyorum da büyümüşüz "

"abi yaşıyorsam bile sen beni bulup o çukurdan çıkardın diye ama sen neden uzun süredir yoktun" bakışlarımı salonda gezdirerek bize bakanlara baş hareketinde selamda bulundum tekrar gözlerimi Keremin mavi gözlerine indirdiğimde "eyvallah koçum bir süredir başımda tatlı bir bela vardı o yüzden ama artık boşlamam burayı merak etme" dememle yandan gülerek "Yoksa yenge mi var Aclan abi ayıpsın tanıştırmadın" demesiyle gözlerimi kısarak şakadan "kaşınma aslanım söyle bakiyim Balamir abin nerde" sorduğum soruyla yukarıyı işaret ederek" odasında ama söyleyim dün baya içip gelmiş iyi durmuyordu zor çıkarttık odasına" demesiyle "öyle durumlarda direkt beni arayın oğlum ama yine de eyvallah hadi sen antrenmana dön" dememle "eyvallah abi" diyerek gitmişti bende yukarı merdivenlerden çıkarak Balamir ofisine girdim.

Koltuğa kıvrılmış uyuyan Balamir'i gördüğümde bu çocuğun umutsuz vaka olduğunu yine anlamıştım "Balamir kalk lan" diyerek dürtmemle hortlak görmüş gibi uyanmıştı "Aclan sabah sabah seni görerek uyanmak kadar kötü bir şey yok lan sıfata bak" diyerek gülmesiyle göz devirerek "Evlen karın uyandırsın o zaman geri zekâlı çocuk" dememle deri ceketi çıkarmış koltuğa atmıştım "Hayırdır niye geldin sen" demesiyle ringi işaret ettim "Var mısın bir maça" dememle alayla gülmüş ayaklanmıştı "Söyliyim dünden eğitimliyim ben alırım ayağımın altına ha" boynundan tutarak kapıya doğru ittiğimde gülerek "He duyduk dünkü hallerini" dememle aşağı inmiştik eldivenleri giymiş ve başlamıştık.