LİMERENCE (BXB)

{24}

Yüzümde hissettiğim ıslaklıkla ve adımın seslenilmesiyle gözlerimi araladım. Emir, üzerimde dirseklerinden destek alarak yükselmiş bir şekilde yanaklarımı öpüyordu.

İstemsizce gülümserken ellerimi kollarına sarıp üzerime düşmesini sağladım. Dudaklarımı boynuna bastırırken derin bir nefes aldım ve boynunu öpüp geri çekildim.

"Günaydın."

"Günaydın yavrum. Hayırdır sabah sabah?"

Dün gece kollarımın arasına girip yatmasından anlamıştım aramızın düzeldiğini. Ne olduğunu soracaktım fakat şimdilik konuyu onun açmasını bekliyordum ve bir şey olmamış gibi davranıyordum.

Üzerimden kalkıp beni de ellerimden tutarak doğrulttuktan sonra beklemeden kucağıma oturup kollarını belime sardı ve yüzünü boynuma gizledi.

"Özür dilerim Ulaş. Özür dilerim, çok özür dilerim. Dün sana çok kötü davrandım."

Yatakta geri kayıp sırtımı yatak başlığına dayarken ellerimle Emir'in belini okşamaya başladım.

"Ne olduğunu anlatacak mısın artık?"

Sesli bir şekilde nefes verdikten sonra ellerini belimden çekip göğsüme koydu. Tişörtümün yakasını elleriyle çekiştirirken yüzünü boynumdan çıkarıp ellerini izlemeye başladı.

"Geçmişini kıskandım. Bana cevap vermediğine göre ilkin ben değilim ve düşününce çok üzüldüm. Belki hakkım yok buna ama... Kıskandım işte."

Tahminimde yanılmadığımı anlayınca anlayışla gözlerine baktım. Cümlelerimi kafamda toparlamaya çalışırken tekrar konuştu.

"Dün sana çok kötü davrandım. Buna rağmen benimle ilgilenmeyi hiç bırakmadın, bana hiç kızmadın. Bana olan sevgini görünce geçmişinin pek de bir önemi olmadığını anladım. Özür dilerim tekrar."

Gözlerinin dolmasıyla dayanamayıp Emir'i kendime çektim ve saçlarını okşamaya başladım.

Biraz daha sakinleştiğini hissedince kendimden ayırıp göz teması kurmak için yüzünü avuçlarımın arasına aldım ve yanaklarını okşarken konuştum.

"Üzülmeni ya da özür dilemeni gerektirecek bir durum yok birtanem. Senden tek isteğim bir şey olduğu zaman içine atmaman, benden kaçmak yerine bana anlatman. İstersen yine bakma yüzüme, yine konuşma benimle ama bana sorunun ne olduğunu söyle ki sana gerekli açıklamamı yapabileyim. Bana sorunun ne olduğunu anlat ki boş yere ikimiz de üzülmeyelim."

Gözlerini gözlerimden kaçırıp karnımın üstünde duran ellerine çevirdi ve parmaklarıyla oynamaya başladı.

"Kafanda soru işareti kalmasını istemiyorum. Evet, senden önce hayatımda birileri oldu. Yeni reşit olmuştum, babam yönelimimi biliyordu ve kızmamıştı. Bu konuda rahattım bu yüzden. Hormonlarımın tavan olduğu yaşlardaydım ve merakla birleşince denemek istemiştim. Birkaç kişi olmuştu böyle ama sandığın kadar fazla değil."

Emir'in değişen mimiklerini gizlemeye çalıştığının farkındaydım. Belli etmek istemese de sinirlendiğini de anlıyordum ama kafasında büyütmemesi gerekiyordu, bu yüzden anlatmaya devam ettim.

"Ve sana yemin ederim ki ben bunları yaşarken sana olan hislerimin farkında değildim. Ne zaman kalbimin ve aklımın sen tarafından sarmalandığını hissettim, işte o zaman değil birinin tenine dokunmak gözlerim bile o anlamda kimseye dokunmadı."

Hafif bir tebessümle gözlerini gözlerime çıkarttığında ellerimi beline yerleştirip bedenini biraz daha kendime çektim.

"Ne kadar belli ediyorum bilmiyorum ama seni gerçekten çok seviyorum Emir. Belki bildiklerinden sonra benden soğu-"