LİMERENCE (BXB)

{31}

Bölüm sonunda bir sorum var, cevaplarsanız çok sevinirim,
iyi okumalaar ❤️

----------------------

"Ne filmdi be." derken gözlerimi televizyondan çekip kollarımın arasındaki Emir'in boynuna dudaklarımı bastırdım.

"Sonu çok güzeldi, hiç böyle beklemiyordum." Ellerinden birini saçlarımın arasına sokarken başımı iyice kendine çekti.

"Adamın çocukları kurtarması on numara hareketti bu arada. Helal olsun."

"Kadının hakkını yeme ama adama çocukların yerini söylemeseydi daha çok arardı çocukları."

"Kadını sevemedim. Yerlerini bildiği halde kurtarmak için uğraşmadı, durup durup son anda adama çocukların yerini söyledi. Her şey için çok geç olabilirdi."

Emir elini saçlarımın arasından çektikten sonra uzandığımız koltukta doğrulup oturur pozisyona geçti.

"Şu adamı övüp durma ya."

Şaşkınlıkla açılan gözlerimi Emir'e dikerken ben de yattığım yerden kalkıp oturdum.

"Yavrum hayır ya, bunu da kıskanmış olamazsın."

Omuzlarını kaldırıp indirirken gözlerini yere çevirdi.

"Adam bok gibi oyuncuydu zaten. Hem çocukları kırtarmakta ne var, önemli olan yerlerini bilmekti."

Gülerek kollarını karnıma sararken "Ben de bunu anlatmaya çalışıyorum işte sana." dedi.

Kafamı sağa sola sallarken dudaklarımı Emir'in saçlarının arasında gezdirdim.

"Senin bu kıskançlığını ne yapacağız biz?"

Kafasını omzumdan kaldırıp çenesini göğsüme yaslayarak gözlerini yüzüme dikti. "Ne yapayım, adam yakışıklıydı."

Dudaklarına küçük bir öpücük kondurup çekildikten sonra "Elin oyuncu adamını kıskanıyorsun benden, farkında mısın?" diye gülerek sordum.

"Sen beni hiç kıskanmıyor musun?"

Sorusuyla dudaklarımı büzüp bir süre düşündüm.

"Sanırım sevgili olduktan sonra hiç kıskanmadım."

Dilini çıkarıp alt dudağını yalarken keyifle göğsümden kalktı ve karşımda oturur pozisyona geçti.

"Ne yani, önceden beni kıskanıyor muydun?"

"Sevgilin vardı Emir, kıskanmayıp ne yapacaktım?"

Suçlu bakışlarını yere çevirirken çenesinden tutup tekrar bana bakmasını sağladım.

"Üzülmen ya da kendini kötü hissetmen için söylemedim."

"Biliyorum." derken başını aşağı yukarı salladı ama hâlâ gözlerime bakmıyordu.

Bu konuda kendini çok suçluyordu Emir. Burçin'le sevgili olduğu için benden özür bile dilemişti fakat ne kadar bunun bir sorun olmadığını anlatsam da anlamak istemiyordu.

"Sen beni en çok ne zaman kıskandın bakalım?" Keyfi yerine gelsin diye gülerek soru sorduktan sonra hâlâ çenesinde olan elimle yüzünü tutup kendime yaklaştırdım ve dudaklarımı yanağına bastırdım.

"Ben bu soruyu düşünürken sen de bize kahve yap da balkona çıkalım." demesiyle "Olur birtanem." dedim ve elinden tutup ayağa kalktım.

Mutfağa gelince ben kahveleri yaparken Emir tezgaha yaslanıp düşünceli bir halde yeri izliyordu. İşaret parmağını çenesine yaslamış bir şekilde dururken dayanamayıp gülümsedim. Bu konuyu bu kadar ciddiye alması hem komik hem de tatlı gelmişti.