UMUDUM

Uyanış 🕊

Bin okunmaya ulaştık. O kadar nutlu oldum ki. Sizi çok seviyorum. Desteklerinizi bekliyorum.🖤🖤

Yeni açtığım instagram hesabımda tiktok daki ismimle aynı. Wattpad adımla ikisinede ulaşabilirsiniz.

Haydi bölümü okumayaaa.😚😚

Yorumları unutmayın ;)))

❤❤❤❤❤

"Ben aslında ölüydüm. Şimdi nefes almaya başlıyorum..."

🕊🕊🕊

"Yine ölmedin uğursuz." Gözlerimi tanıdık sesle açtım. Etrafa bakindim ama kimse yoktu. Bu ses nerden geliyor. "Geberip gideceksin sonunda. Herkes kurtulacak senden." Sesin sahibinin ismi aklıma gelince gözlerim fal taşı gibi açıldı.

Annem

"NEDEN!" Dedim artık bıkmışlıkla. Yordular beni. " NE İSTİYORSUNUZ BENDEN? NE YAPTIM BEN SİZE?" öyle bir bağırıyordum ki, boğazım acıdı. Hiçbir şey hissetmiyorum. Sanki şuan gerçekten ölü gibiyim. Sadece konuşabiliyorum. Karanlık bir yerde öylece etrafımda dönüp durdum.

"Seni doğduğundan beri sevmiyoruz. Uğursuz şeytanın tekisin." Annemin sesi canımı acıtmak üzere yankılanıyor ama ben Hiçbir şey hissetmiyorum. Sadece bağırmak istiyorum. Avazım çıktığı kadar.

"YETER ARTIK. YORULDUM. ALLAH BELANIZI VERSİN SİZİN! SİZİN GİBİ AİLEYİ ALLAH KAHRETSİN!"

"Defol git bu dünyadan artık. Yaşamayı haketmiyorsun." Ses gitti. Boşluğa düştüm. Gerçekten bu dünyada yaşamayı haketmeyecek kadar iğrenç bir insan mıyım Ben? Daha 21 yaşımda onlara ne yaptım ki bu duruma düştüm ben.

Etrafta başka sesler duymaya başladım. Gözlerim kapalıydı. Dünyadan soyutlanmıştım. Ama dışardaki sesleri duyabiliyordum.

Birinin "Kalbi durdu." Dediğini duydum. Kimin kalbi durmuştu? "Neler oluyor?" Demişti başka biri. Birisine bişey oluyor ama ben sadece duyabiliyorum. "Elektroşoku hazırlayın. Hemen." Dediğini duydum bir öncekinin.

"1, 2, 3." Dedi aynı ses. Sanki nefesim kesildi bian. "Bir daha." Aynı sayıları tekrar etti. Nefesim yine gitti. Neler oluyor?

Beynim uyuşmaya başladı. Sesler benden uzaklaşmaya başladı. En son "Çok şükür." Dediğini duyar gibi oldum birinin. Tekrar boşluğa düştüm. Ama bu sefer düştüğüm boşluk siyah değil beyaz di.

Yerine gelen bilincimle tekrar sesler duymaya başladım. Ama anlayamadım. Gözlerim kendiliğinden açılmaya başladı. Tamamen açılan baygın gözlerim ilk beyaz tavanla karşılaştı. Nefes alıp verdim. Aldığım nefes canımı yakmadı. Nerdeyim. Burası neresi.

Sağ tarafıma doğrı baygın bakışlarımı yönelttim. Tam yanımda 3 doktor vardı. Hemen arkasında ki cama takıldı gözlerim. Orda gördüğüm 5 adamla bilincim tamamen yerine geldi.

Ben ameliyat oldum. Kalbim değişti. Nfes alıyorum. Yaşıyorum. Peki ya kalp işe yaramadıysa. Ya olmadıysa. Boşa ümitlendiysek.

Gözümden bir damla kulağıma doğru yol aldı. Alaza değdi gözlerim. Acıyla baktım ona. Gözlerini kapattı sanki beni böyle görmek istemezmiş gibi. Diğerlerine baktım bu kez. Hepsi tebessümle ve mutlulukla bana bakıyorlar di.

Aniden tutan öksürük krizim ile ağzımdaki şeyi farkettim. Doktorlar hemen ağzımdan boru gibi bişeyi çıkardılar. Derin derin nefesler alıp iyice kendime geldim.