UMUDUM

mafya ☠

İyi okumalar canlarim...

☠☠☠☠☠☠☠

Şokla açılan iri gözlerim alazın üstünde kaldı bi süre.

Mafya mı?

Ne mafyası?

Televizyonda veya okuduğum kitaplarda çoğu kez mafyalikla ilgili şeyler duysam da, ilk kez duymuş gibi dumura uğramıştım.

Adam mı öldürüyorlar yani?

İnsanları ailelerinden mi koparıyorlar?

Pis işlerle mi uğraşıyorlar?

Allahım olmasın. Lütfen olmasın. Onları tanıdığım, bildiğim gibi kalayım lütfen.

Alaz boşta olan eliyle omzuma dokundu. İrkilerek ona döndüm. Duyduğum şeyin şokundan bir süre çıkamayacaktım sanırım.

"Asya.." dedi alaz, ilk defa bu tonda duyduğum sesiyle. Gözlerine baktım. Gözlerindeki korku benim onu, onları bırakıp gideceğimi düşündüğü içindi. "Bişey şöyle güzelim, allah aşkına.." dedi sesi kısık çıkarken.

"Siz..." dedim, sustum. Içimden tonlarca şey geçerken,  ne olursa olsun onu kırmamak için kelimelerimi seçerek konuşmam gerekiyor. "Siz kötü işler mi yapıyorsunuz?" Diyebildim. Gerçekten kelimelerini seçerken bile böyle kırıcıysan, normal konuşsan ne olur merak ediyorum asya.

Iç sesimin susması lazım. Çünkü şuan aklım gerçekten başımda değil. Nefes almaya çalıştım. Sanırım günler sonra kalbimi ve beynimi ilk kez bu kadar zorluyordum.

Bir elim alazın avucundayken, boşta ki elimle bana yakın olduğu için alazın koluna tutundum. Başım dönüyordu.

"Asya." Dedi tedirgince alaz. "Asya güzelim iyi misin?" Boş eliyle yanağımı avuçladı. "Asya sakin ol lütfen. Bak kötü birşey yapmıyoruz biz. Nefes al allah aşkına!" Dediklerini duysam bile pek anladığım söylenemezdi.

"Abi!" Dedi biri. Ama sesini ayırt edemedim.

"Ne oldu!" Dedi bir başkası. Gözlerim kapandı iyice. Beynim durdu. Bu gerçeğe inanmak istemedim.

"Arabayı hazırlayın!" Dediğini duydum en son alazın telaşla. Iyice karanlığa gömüldüm.

...............

Koluma giren iğneyi hissettim. Gözümü açamıyordum, ama bilincim yerine gelmişti tam olarak. En son ne olduğunu hatırlamaya çalıştım. Mafya.

"Kalp atışları hızlandı. Hemen seruma iğneyi enjekte edin!" Ses duysamda hem anlamıyor, hemde gözlerimi açamıyordum.

Sert bir şekilde açılan kapıyı duydum. Ve o sesler.

"Neler oluyor!"

"Neden koşuyorsunuz?!"

"Bişey söylesenize lan!"

"Bakın lütfen sakin olun. Şuan bilinci açık durumda, ve sizin bağrışlarınız onu iyice strese sokuyor." Herkes sustu. Kendime gelmeye çalıştım. Gözlerim yavaşça açıldı.
"Kalp atışları normale döndü."

"Hasta uyanıyor."

Gözlerimi iyice açtım. Ilk önce bulunduğum ortamı çözmeye çalıştım. 

"Asya! Burdayiz güzelim." Tamamen kendime geldiğimde, sese çevirdim kafamı. Hepsi kapıda durmuş bana bakıyordu. Yüzleri her ne kadar sert dursada, gözlerini okuyabiliyordum.