~KATİLİN AŞKI~

🖤38.BÖLÜM💔

Herkese çok ama çok uzun aradan sonra merhabaaaa

Evet biliyorum bölüm çok gecikti ama inanın ki elimde olan bir şey değildi her şey çok üst üste geldi hem okul hayatım hem özel hayatım

Ama artık geri dönmeyi planlıyorum çünkü KATİLİN AŞKI benim için çok özel bir kitap eminim sizler içinde öyle :))

Bu bölümü attıktan sonra bölüm stoku yapmayı planlıyorum ve ona göre bölüm yayınlamayı.

Sizleri daha fazla tutmadan bölümü okumanız için rahat bırakıyorum

Oy ve yorum yaparsanız çoook sevinirim

Hepinize iyi okumalar<33

(2 ay sonra)

(Yazarın anlatımıyla)

Günler,haftalar ve aylar geçmesine rağmen o mavi gözlü katil onun gönlünden geçmemiş aksine tam kalbinin ortasına saplanarak kalmıştı.

Onsuz geçen aylar Güneş'i acıya mahrum bir ruh haline büründürürken Güneş toparlanamıyordu.

Toparlanmak istemiyordu.

Güneş öldüğüne inanmadığı sevgilisinin yasını tutuyordu.

Ve Güneş yas tutarak ölmeyi yeğliyordu.

Güneş bekliyordu Güneş bir umut arıyordu.

Güneş, kaybettiği umudunu Bora'nın yaşadığı haberini almak için kullanıyordu.

Bir akıl hastanesi o hastanede bembeyaz duvarların arasında tıkılı kalmış bir genç kadın.

Kadın, bu hastaneye hapsedilmişti 2 ay önce kendine zarar verdiği için. Ama o kendine zarar vermemişti özgür olmak istemişti tıpkı bir zamanlar özgür olmak istediği gibi.

Adam öldü, kadın bitti.

Mavi gözlü katil öldü, kelebek bitti.

"Yalvarırım vurmayın onu bana!" Diye bağırdı kadın üzerine doğru gelen hemşirenin elindeki iğneye bakarak.

Doktor, kadının iki kolundan tutup hemşireye yardım etmişti iğnesini vurmasına. Kadının dudaklarından tiz bir inilti dökülürken bedeni gevşemiş gözleri kapanmaya başlamıştı.

Kadın bilincini kaybetmeye başlarken doktor, kadını yatağa yatırarak kadının çaresiz yüzünü izlemişti bir süre.

"Onun sevmesi," diye mırıldanmış doktor derin nefes vererek cümlesini tamamlamıştı "ölümü sevmesi gibi resmen. 2 ay 2 aydır o adamdan başka bir şey demiyor yas tutarak ölüyor acıyorum gencecik kıza."

Acımak.

Güneş'e acıyorlardı. Bora'nın kelebeği bir doktor tarafından acınacak haldeyken dışarıdaki insanlara karşı ne halde görünüyordu kim bilir?

. . .

"Bunu yapmamalısın?" Dedi gür sesli erkek, yanında oturduğu adamın yaptığı planı uygulamaya başlamasını izlerken.

"Kapa çeneni ve kameraları hallet!" Bu ses diğer adama göre daha gür ve soğuktu. Siyah maskesini yüzüne geçirdi ve arabadan inerek hastanenin arka girişine gitti.

Bu gece bu iş bitmeliydi. Çok fazla uzamıştı her şey elinde olmadığı bir şekilde ve o kadın çok fazla acı çekmişti.

Karanlık koridorda yürüyen kar maskeli adamın elleri buz kesmişti. Öylesine korkuyordu ki bu adam neyden korktuğunu bile bilmiyordu?