Herkesin girmeye korktuğu sokağa girmesiyle başlar her şey. Güneş girdiği sokakta bir katille karşı karşıya kalırken ondan bir şekilde kaçar taki o geceki felaketler bitmek bilmez evinde yangının çıkmasıyla hayatı komple değişir.
Kendini bilmediği b...
Selam minik kalplerim nasılsınız iyisinizdir umarım bugün yine Güneş ve Ece'yle başlıyorum bölüme onların arasındaki bağ o kadar güzel ki onlardan koparmıyorum neyse çok konuştum gene bölüme geçeyim iyi okumalar oy ve yorum yaparsanız sevinirim yukarıdaki müziği açmayı unutmayın<3
~İyi geceler kelebek İyi geceler mavi gözlü katil~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saat kaç bilmiyordum ama akşam olmuş karanlık çökmüştü gündüze gülen insanlar evlerine gitmiş odalarına çekilmiş ve gerçek kimliklerini ortaya çıkarmışlardı.Zorla gülenler ağlamaya,yalnız kalmak isteyenler kendi içlerine çekilmişlerdi. Peki ya ben ne yapmıştım?O merdivenlerde yaşananlardan sonra Ece'nin odasına gitmiş ve o uyanana kadar onu izlemiştim o uyandığı an onun karnını doyurmuş ve ne kadar zamandır onunla oyun oynadığımızı hatırlamayarak oyun oynamıştım.
Ben büyük camdan gökyüzünü izlemeye başladığım sırada aklıma annem geldi annemin ismi aklımdan geçmesiyle gözlerim doldu istemsizce.
Acaba beni özlemiş miydi? Eğer annemin karşısına çıksam bana "kızım"diye sarılır mıydı? Bunun hayali bile beni heyecanlandırırken gözümden ardı ardına akan iki damla yaşı farkında bile değildim taki Ece'nin emekleyerek kucağıma gelmesi ve sağ gözümden akarak yanağıma süzülen yaşları o minik eliyle sildi yaşı çok küçüktü ama her şeyi biliyor anlıyor gibiydi.
Burnumu çekip ona gülerek sıkıca sarıldım o pamuk ellerinden öptüm onu acaba Ece'nin annesi nerdeydi? Ece'yi almaya çalışıyordu belli bu velayet davasından anladığım kadarıyla ama şimdi nerede ben belki bu evde bir haftadır yaşıyorum ve annesi bir defa olsun görmeye gelmemişti.Aklımdaki bu düşünceleri kovmaya çalışarak kafamı iki yana salladım ve bir kucağımda saçlarımla oynamaya başlayan Ece'ye bakıp bide duvardaki saate baktım.
Saat 22.03'dü. Ece için uyku vakti gelmiştide geçmişti onu kucağıma alıp dikkatlice kalktım ayağa onun boncuk gözlerine bakıp "artık uyku vakti"dedim gülerek.
Beni anlamış gibi önce yanaklarını şişirdi sonra gülümsememe karşılık gülümsedi.Ece'yi beşiğine yatıracağım sırada açılan kapının tiz sesiyle başımı kapıya çevirdim.
Kapıda Bora'yı görmem ile birlikte yüzümde garip bir tebessüm oluştu onu saatlerdir görmüyordum.
Bora bu odaya girdiği an yüzündeki tüm sertlik gidiyor ve yumuşar gibi bir hal alıyordu ben ona bakmayı sürdürürken o yanımıza gelmiş beşiğe yatırmış olduğum Ece'yi kucağına almıştı.
Ece'nin kokusunu içine çekip saçlarından öptü ve "iyi geceler güzel kızım"diyerek beşiğe tekrar yatırmıştı ben ise şaşkınca bakmayı sürdürüyordum Bora'ya. "Kızım" Bora'nın ağzından ilk defa duymuştum bu kelimeyi ve o kadar güzel bir şekilde söylemişti ki derin bir iç çekmeme sebep olmuştu.
Bora'yla birlikte odadan çıktığımızda ona bir şey demeden kendi odama doğru gideceğim sırada Bora'nın el bileğimden tutmasıyla başımı ona çevirdim.
