~KATİLİN AŞKI~

🖤29.BÖLÜM💔

Herkese selam, iyi akşamlar!!!

Hemen bölüme geçiyorum ama bölüme geçmeden önce aşağıdaki yıldıza basıp yorumlar yaparsanız sevinirim🥺🖤

Hepinize iyi okumalar kırık kalplerim🖤🥺

Çocuktum. El kadar çocuktum o çocukluğumda sevgisizliği tatmıştım ne annem sevmişti ne babam nede abim.

Sonra büyüdüm büyüdükçe babamın bakışları değişmişti bunu farketmiştim bir duygu oturmuştu o sevgiden yoksun gözlerine.

O duygu gururmuş. Babam benimle gurur duymuş ama ben bunu çok sonradan farkettim babamın bana yazdığı mektupta farkettim.

Neden her ölen insan bana mektup yazıyordu da yüzüme diyemiyordu?

Önce Gökçe sonra babam.

Affet kızım beni ,affetmek zordur benim gibi adamı biliyorum ama sen affet olur mu? Buna ihtiyacım var senin beni affetmene...

Seninle hep gurur duyan baban...

Diye bitiyordu kaçıncı defa okuduğumu bilmediğim mektubun sonu.

Niye hep ben affediyordum, niye hep bana 'beni affet' diyorlardı demesinler. İstemiyorum dayanamıyorum artık.

Babamın mektubu avuçlarımın içinden kayıp giderken gözlerimdeki yaşların akmasına izin verdim.

Babam...

Ofisinden çıktığı an keskin nişancı tarafından kafasından vurulan babam...

Annem...

Eve bomba yerleştirilerek uzaktan kumandayla parçalara ayrılan annem...

Ya abim...

İrem'in evinden çıktığı an saldırıya uğrayan abim...

Hepsi ölmüştü,hepsi öldürülmüştü ve tıpkı Bora Karaca'nın dediği şekilde öldürülmüştü. Benim ailemi o öldürmüştü.

Hem benim hem ailemin katiliydi o. Ama en çok bizim katilimizdi o.

Ben ailem ölürken hiçbir şey yapamayan kızdım. Onlar ölmüştü ben onlar ölürken sadece bir ekrandan izleyerek feryat etmiştim.

O gün gelmişti yine aklıma uyandıktan iki hafta sonra gelmişti ailem ölürken izlediğim o video.

Anne! Diye bağırmıştım sonra baba demiştim ve içimde biriktirdiğim bütün acıyı yalvararak kusturmuştum.

Televizyonun ekranına vurmuştum ellerimle yapma diye babamın kafasına kurşun girmişti acı içinde çığlık atmıştım.

Annem parçalara ayrılmıştı nefesim kesilmişti. Abimi delik deşik etmişlerdi nutkum tutulmuştu.

Acı içinde balkondaki salıncaktan kalktım ve odaya girdim ilaç almalıydım sakinleşmeliydim. Komidinin ikinci çekmecesinden ilaç kutusunun kapağını açıp iki tane kapsülü su içmeden yuttum.

Sakin ol dedim içimden geçti geçiyor diye devam ettirdim içimdeki sesi ama o ses bile  o kadar kötülüğe batmıştıki iyi şeyleri bile zor söylüyordu.

Dizlerimin üzerine eğilip sırtımı komidine dayadım bacaklarımı karnıma doğru çekerek sıkıca sardım.

Sayı saymaya başladım bunu Kerem öğretmişti bana kötü olduğun an sayı say bu seni rahatlatır.

Bir.

İki.

Üç.

Dört...