Herkesin girmeye korktuğu sokağa girmesiyle başlar her şey. Güneş girdiği sokakta bir katille karşı karşıya kalırken ondan bir şekilde kaçar taki o geceki felaketler bitmek bilmez evinde yangının çıkmasıyla hayatı komple değişir.
Kendini bilmediği b...
Merhaba minik kalplerim direk bölüme geçiyorum iyi okumalar bölüm sonu oy ve yorum yaparsanız beni çok mutlu edersiniz<3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"GÜNEŞ!"
Dizlerimin bağları çözülürken yere düşmemek için Bora'nın kolunu tuttum boşta kalan titreyen elimle yanaklarıma süzülen yaşları sildim ve derin nefes aldım.
"Konuş onunla"diye fısıldadı Bora düz bir sesle. Buğulu gözlerimi Bora'nın mavi gözlerine çevirdim gözlerine anlamadığım bir hüzün indiğini düşündüm ama bunda yanıldığıma emindim.
Gözlerimi kapatarak arkamı döndüm derin bir nefes daha aldım ve yavaşça gözlerimi araladım o an buluştu gözlerimiz onun kahverengi gözleri parlarcasına benim gözlerimi buldu aramızda uzun bir mesafe vardı ama ben onun o yanaklarına akan gözyaşlarını görebiliyordum.
Bana şok geçirircesine baktı uzun süre. Sonra bir adım attı bana doğru bir adım daha ve bir adım daha derken koştu ben ona bir adım atarken koşmaya devam etti ve birden üzerime atladı.
Sıkıca sarıldı kolları boynuma doladı sıkıca başını saçlarıma gömdü hıçkırarak ağlıyordu durmak bilmiyordu hıçkırıkları taki benim onun ismini fısıldayana kadar.
"Gökçe"
İsmini söylemem bana sarılan kolları gevşedi başını saçlarımdan ayırdı ve gözlerime baktı "ya-şıyorsun haya-tta-"derken sözünün devamını getiremeden kollarımın arasında bayıldı.İkimiz birlikte yere düşerken korkuyla elimi yanağına koydum "Gökçe... Gökçe aç gözlerini"diye titreyen sesimle konuştum.
Yanıma diz çöken Bora'ya başımı kaldırdım ve titrek sesimle konuştum "Bora bir-şey ya-p." Bora bir yüzüme bakıp bir de kucağımda iki büklüm olmuş Gökçe'ye bakarak onu kucağına aldı ve tam o an yanımıza Sinan geldi.
"Abi n'oluyor?"diye panikle sorduğu sırada Bora Gökçe'yi Sinan'ın kollarının arasına bırakıp "benim odama çıkar şirketteki doktora haber ver bizde geliyoruz"diye talimat verdi Bora. Sinan onun dediğini yapıp bizden uzaklaşırken ayağa kalkmaya çalıştım ama o kadar güçsüz bir haldeydimki kalkamıyordum.
Bora benim o halime acır bir şekilde bakarak elini uzattı titreyen elimi avucunun içinden tutunarak ayağa kalktığımda başım döner gibi oldu bir iki adım sendelediğim sırada Bora boşta kalan eliyle belimden kavrayarak kendine çekti.
"İyi misin?"diye sordu endişeli sesiyle. Kendime geldiğimi umarak kapalı olan gözlerimi aralayıp onun yüzüyle buluştu ona başımı sallayarak "iy-iyim ba-şım döndü sadece"diye mırıldandım.
Bora beni kendine daha çok çekip yürümeye başladığımız sırada Bora bizi izleyen çalışanlara sert bir şekilde konuştu. "Herkes işine dönsün.Boş duran birini gördüğüm an kendini kapının önünde bulur!"
